sobota, 23 czerwca 2018
Podsumowanie roku akademickiego
Czas na podsumowanie kończącego się roku akademickiego. W mojej ocenie najważniejsze były wydarzenia związane z pracami dotyczącymi nowej ustawy o szkolnictwie wyższym, tzw. Ustawy 2.0. O toczących się pracach legislacyjnych dowiadywaliśmy się głównie z mediów. Nie było żadnych dyskusji na posiedzeniach Rady Wydziału. Wg informacji docierających z innych polskich uczelni medycznych w nich także nie były prezentowane założenia ustawy i nie prowadzono otwartych dyskusji. Wniosek z tej sytuacji jest prosty: środowisko akademickie nie rozumie kierunku reform bo nie ma w tej kwestii w zasadzie żadnej wiedzy. Wczoraj opublikowałem biuletyn Ministerstwa, w którym można znaleźć projekt nowej ustawy, warto się zapoznać z tym tekstem. Niemniej to za mało, dopiero otwarta dyskusja daje możliwość zrozumienia rzeczywistych planów reformy polskiego systemu szkolnictwa wyższego. Na nią już jest za późno, czas na dyskusje minął.
Bierność środowisk akademickich jest zdumiewająca, trudno zrozumieć dlaczego nie interesują nas nasze własne sprawy. Protesty i strajki jakie ostatnio miały miejsce to nie jest właściwa forma sporu. Nowe regulacje – a potrzeba zmian systemu polskiej nauki jest w mojej opinii niepodważalna – powinny tworzyć się toku spokojnych, merytorycznych dyskusji. Nigdy nie da się zaspokoić wszystkich oczekiwań i ambicji, najważniejszy jest kompromis. Kompromis między interesem społecznym wyrażanym kluczowym miejscem szkół wyższych dla rozwoju kraju, a oczekiwaniami samych pracowników. Trzeba jednak wyraźnie stwierdzić: prymat musi mieć generalny interes społeczny. Uczelnie muszą wnosić swój znaczący udział w rozwoju Polski. Bez dobrze zarządzanych uniwersytetów, prowadzących dydaktykę na wysokim poziomie oraz bez badań naukowych stymulujących rozwój cywilizacyjny nigdy nie dogonimy liderów światowych. I my, pracownicy uczelni mamy do spełnienia ważną rolę w tym procesie.
Tu warto postawić pytanie: czy ten szczytny cel da się spełnić gdy planowane zmiany będę nieznane i niezrozumiane w kręgach akademickich? Czy można oczekiwać sukcesu gdy pracownicy będą czuć się jak przedmiot a nie podmiot reform?
Nie wierzę w powodzenie w takiej sytuacji; metodami administracyjnymi nie da się zreformować polskich uczelni. Nawet najlepszy projekt się nie uda gdy nie będzie miał kto go realizować, gdy zabraknie wiary w sens podejmowanych działań. Dlatego brak komunikacji między władzą państwa, która ma dbać o interes społeczny a wykonawcami projektu reform polskiego szkolnictwa wyższego musi niepokoić w najwyższym stopniu.
piątek, 22 czerwca 2018
niedziela, 17 czerwca 2018
czwartek, 14 czerwca 2018
Wypowiedzi na temat nowej ustawy
Prof. Polak: Ustawa Gowina masakruje tradycję akademicką. Profesorowie stają się producentami punktów
NASZ WYWIAD. Prof. Bartyzel o reformie Gowina: To katastrofa, próba leczenia polskiej nauki śmiertelną trucizną
NASZ WYWIAD. Prof. Waldemar Paruch: Ustawa 2.0 bardzo mocno ewoluowała. Wprowadzono zmiany istotne, nie kosmetyczne
NASZ WYWIAD. Prof. Bartyzel o reformie Gowina: To katastrofa, próba leczenia polskiej nauki śmiertelną trucizną
NASZ WYWIAD. Prof. Waldemar Paruch: Ustawa 2.0 bardzo mocno ewoluowała. Wprowadzono zmiany istotne, nie kosmetyczne
sobota, 9 czerwca 2018
czwartek, 7 czerwca 2018
O bierności i apatii polskiego środowiska uniwersyteckiego
Z niepokojem obserwuję narastającą bierność, apatię, a może wręcz zniechęcenie w polskim środowisku akademickim. Od ponad 2 lat trwają prace dotyczące nowej ustawy o szkolnictwie wyższym. Zgodnie z najnowszymi doniesieniami medialnymi trwają końcowe prace legislacyjne w Sejmie i nowa ustawa ma zacząć niebawem obowiązywać. Niestety, nie ma żadnych precyzyjnych informacji jak będzie wyglądało funkcjonowanie szkół wyższych, a sama lektura projektu to o wiele za mało. Niemniej z pewnością można postawić tezę, że czeka nas rewolucja. Jak to możliwe by wobec tak istotnych reform nie było pełnej informacji? Jak wytłumaczyć prawie kompletny brak zainteresowania tymi sprawami ze strony najbardziej zainteresowanych czyli pracowników uczelni? Na posiedzeniach naszej rady wydziału nie usłyszeliśmy nic na ten temat, nie przedstawiono nam założeń reformy i możliwego wpływu na nasze życie w uczelni.
Nie rozumiem tej sytuacji, to bardzo zły prognostyk na przyszłość. Jeśli my sami rezygnujemy z wpływania na bieg spraw uniwersyteckich i oddajemy pole stronie rządowej to poniekąd zgadzamy się na proponowane kierunki zmian. Wobec braku informacji trudno jednoznacznie orzec czy kierunek reformy jest właściwy, jakie są jej pozytywy a jakie mogą być negatywy. Gdy porównamy entuzjazm jaki panował w polskich uczelniach w roku 1980-1981 z aktualną rezygnacją widać wyraźnie w jak głębokim kryzysie tożsamości znalazł się dziś polski świat uniwersytecki.
Jak to zmienić? Co należy uczynić byśmy znów z przedmiotu stali się podmiotem?
Proszę o uwagi i komentarze.
wtorek, 5 czerwca 2018
O reformie polskich szkół wyższych
|
|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
|
|---|
poniedziałek, 4 czerwca 2018
Kursy dla lekarzy
Medyczne Szkolenia Podyplomowe Pakt organizują kursy dla lekarzy różnych specjalności w specjalistycznych kursach warsztatowych w zakresu szeroko pojętej diagnostyki obrazowej, na które można uzyskać dofinansowanie z budżetu środków unijnych w wysokości 80% ceny.
Wykaz szkoleń znajduje się na stronie internetowej MSP Pakt - należy kliknąć w link.
Instrukcja korzystania z dofinansowania unijnego do udziału w szkoleniach: Baza Usług Rozwojowych
Wszystkie kursy posiadają akredytacje ŚIL oraz liczne patronaty naukowe. W przypadku kursów z zakresu diagnostyki obrazowej PTU przyznaje 15 punktów za kurs do Certyfikatu Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego.
Poza ww. wykazem istnieje dodatkowa opcja - organizacji szkoleń zamkniętych o tematyce zgłoszonej przez grupę Uczestników już od 5 osób.
PAKT oferuje nieodpłatną pomoc w wypełnieniu formalności, służących pozyskaniu środków unijnych.
Wykaz szkoleń znajduje się na stronie internetowej MSP Pakt - należy kliknąć w link.
Instrukcja korzystania z dofinansowania unijnego do udziału w szkoleniach: Baza Usług Rozwojowych
Wszystkie kursy posiadają akredytacje ŚIL oraz liczne patronaty naukowe. W przypadku kursów z zakresu diagnostyki obrazowej PTU przyznaje 15 punktów za kurs do Certyfikatu Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego.
Poza ww. wykazem istnieje dodatkowa opcja - organizacji szkoleń zamkniętych o tematyce zgłoszonej przez grupę Uczestników już od 5 osób.
PAKT oferuje nieodpłatną pomoc w wypełnieniu formalności, służących pozyskaniu środków unijnych.
piątek, 1 czerwca 2018
Interesujący komentarz Czytelnika do tekstu z 19.09.2011 roku
Przestawiam tu, w wielkim skrócie, mój program naprawy polskiej nauki i polskiego szkolnictwa wyższego:
1. Odstąpienie od państwowego dyplomu licencjackiego/inżynierskiego i magisterskiego/lekarskiego.
2. Zróżnicowanie szkół wyższych na badawcze i dydaktyczne - te pierwsze powadziłyby głównie badania naukowe i studia doktoranckie, a te drugie studia na poziomie inżyniera/licencjata.
3. Wymóg interdyscyplinarności kształcenia i badań.
4. Umiędzynarodowienie uczelni i nauki, a więc nauczyciele akademiccy (w tym obywatele innych krajów) powinni być zatrudniani na podstawie międzynarodowego konkursu. Skład tych komisji konkursowych także powinien być międzynarodowy. Wprowadzenie tego systemu wymaga zaś spójnych procedur nostryfikacji dyplomów. Tam, gdzie jest to uzasadnione, wykłady i seminaria powinny odbywać się w języku angielskim, aby umożliwić studiowanie w Polsce osobom nieznającym naszego języka (obecnie mamy poniżej 1% studentów obcokrajowców).
5. Likwidacja siatki płac i pensum dydaktycznego oraz wprowadzenie rzetelnej oceny osiągnięć dydaktycznych (w tym oceny dokonywanej przez studentów) i naukowych tak, aby dobra praca była dobrze wynagradzana. Bezwzględnie obowiązywać powinna 6-8 letnia karencja na zatrudnianie na stanowiskach profesorskich osób, które w tej samej uczelni uzyskały stopień doktora.
6. Likwidacja obecnej procedury nadawania tytułu profesora przez Prezydenta RP.
7. Habilitacja powinna zostać zastąpiona międzynarodowym konkursem na stanowisko profesora nadzwyczajnego.
8. Zmiana systemu zarządzania uczelniami – powoływanie i odwoływanie rektora szkoły publicznej przez radę powierniczą, w skład której poza najwybitniejszymi profesorami (niebędącymi reprezentantami poszczególnych wydziałów!) danej uczelni – wchodziliby przedstawiciele ministerstwa właściwego dla szkolnictwa wyższego, a także środowiska naukowego i gospodarczego danego regionu.
LK
1. Odstąpienie od państwowego dyplomu licencjackiego/inżynierskiego i magisterskiego/lekarskiego.
2. Zróżnicowanie szkół wyższych na badawcze i dydaktyczne - te pierwsze powadziłyby głównie badania naukowe i studia doktoranckie, a te drugie studia na poziomie inżyniera/licencjata.
3. Wymóg interdyscyplinarności kształcenia i badań.
4. Umiędzynarodowienie uczelni i nauki, a więc nauczyciele akademiccy (w tym obywatele innych krajów) powinni być zatrudniani na podstawie międzynarodowego konkursu. Skład tych komisji konkursowych także powinien być międzynarodowy. Wprowadzenie tego systemu wymaga zaś spójnych procedur nostryfikacji dyplomów. Tam, gdzie jest to uzasadnione, wykłady i seminaria powinny odbywać się w języku angielskim, aby umożliwić studiowanie w Polsce osobom nieznającym naszego języka (obecnie mamy poniżej 1% studentów obcokrajowców).
5. Likwidacja siatki płac i pensum dydaktycznego oraz wprowadzenie rzetelnej oceny osiągnięć dydaktycznych (w tym oceny dokonywanej przez studentów) i naukowych tak, aby dobra praca była dobrze wynagradzana. Bezwzględnie obowiązywać powinna 6-8 letnia karencja na zatrudnianie na stanowiskach profesorskich osób, które w tej samej uczelni uzyskały stopień doktora.
6. Likwidacja obecnej procedury nadawania tytułu profesora przez Prezydenta RP.
7. Habilitacja powinna zostać zastąpiona międzynarodowym konkursem na stanowisko profesora nadzwyczajnego.
8. Zmiana systemu zarządzania uczelniami – powoływanie i odwoływanie rektora szkoły publicznej przez radę powierniczą, w skład której poza najwybitniejszymi profesorami (niebędącymi reprezentantami poszczególnych wydziałów!) danej uczelni – wchodziliby przedstawiciele ministerstwa właściwego dla szkolnictwa wyższego, a także środowiska naukowego i gospodarczego danego regionu.
LK
sobota, 26 maja 2018
Piknik pokoleń
Wczoraj w kampusie akademickim w Rokitnicy odbył piknik pokoleń. Zorganizowano go z okazji 70 lat istnienia naszej uczelni. Udało mi się w godzinach wieczornych zaglądnąć do kolebki Śląskiej Akademii Medycznej. To był w mojej ocenie bardzo trafiony pomysł. Na rozległym terenie przewijało się sporo ludzi w bardzo różnym wieku, w końcu to spotkanie wielu pokoleń absolwentów uczelni. Cechą poważnych instytucji jest kultywowanie własnych tradycji czy pamięć o byłych pracownikach. Gdy porównamy jak w uczelni obchodziliśmy 60 lat jej istnienia (uroczysta akademia w zabrzańskim teatrze Nowym z wręczeniem dyplomów i medali pracownikom, wszystko w stylu partyjnych wieców) to widać autentyczność i radość przybyłych do Rokitnicy. Wyrazy uznania należą się pomysłodawcom tej inicjatywy. A co Państwo sądzą? Proszę o głosy.
czwartek, 24 maja 2018
O reformie polskiego szkolnictwa
Dziwna cisza panuje wokół nowej ustawy o szkolnictwie wyższym. Dwa lata trwały przygotowania i konsultacje, a w styczniu w świetle jupiterów ogłoszono, że projekt trafia do Sejmu. Mijają kolejne miesiące i ciągle nic nie wiadomo. A nowe regulacje miały istotnie poprawić funkcjonowanie polskich szkół wyższych. Uczelnie to bardzo skomplikowane organizmy i wiele obszarów wymaga precyzyjnych zmian. Nie ma tu miejsca na nieprzemyślane eksperymenty.
Co się dzieje wokół polskich uniwersytetów? Dochodzące nieoficjalne wieści nie są niestety zbyt optymistyczne…
A może ktoś z spośród Czytelników bloga ma „informacje z pierwszej ręki”?
Czekam na komentarze.
Co się dzieje wokół polskich uniwersytetów? Dochodzące nieoficjalne wieści nie są niestety zbyt optymistyczne…
A może ktoś z spośród Czytelników bloga ma „informacje z pierwszej ręki”?
Czekam na komentarze.
środa, 2 maja 2018
W ostatnich latach powstają w kraju nowe wydziały lekarskie. W Polsce od wielu lat narasta brak lekarzy. Emigracja, pewne ograniczenia dotyczące czasu pracy czy limitowanie dostępu do miejsc specjalizacyjnych mimo braku specjalistów w wielu dziedzinach spowodowały ten poważny problem. Nie można wykluczyć, że zwiększając liczbę studentów medycyny nie zwiększymy ich liczby w kraju, a poprawimy sytuację w innych krajach, w których także brakuje fachowców.
Czy na pewno nowe wydziały poprawią sytuację czas pokaże.
Ale już dziś warto obserwować zachodzące zmiany. Czy mamy wystarczającą liczbę samodzielnych pracowników nauki i w ogóle przygotowaną kadrę dydaktyczną do realizacji zadań dydaktycznych? Czy nowe wydziały dysponują odpowiednią bazą dydaktyczną? Czy nowe szpitale kliniczne są przystosowane do nowych wyzwań? Pytań można stawiać wiele. Dziś chciałbym zwrócić uwagę na inny problem,
Nowe wydziały stanowią naturalną konkurencję dla tych działających od lat. To może być pozytywny efekt „uboczny” mobilizujący wszystkich do lepszej pracy. Na Śląsku od kilkudziesięciu lat funkcjonują wydziały lekarskie we Wrocławiu i w Zabrzu (od trzech dekad działa także drugi wydział lekarski w Katowicach). Ale sytuacja uległa niedawno zmianie; powstał kierunek lekarski w Uniwersytecie Opolskim. W bieżącym roku akademickim pierwszy rocznik studentów rozpoczął zajęcia dydaktyczne.
Na stronie internetowej opolskiej uczelni można zobaczyć film zachęcający do studiowania medycyny w Opolu. Nie nie ma w tym nic dziwnego, każda uczelnia ma prawo do takich działań. Jednak wśród osób promujących nowy wydział jest profesor Marian Zembala (proszę zobaczyć załączony film). Profesor Zembala od lat osiemdziesiątych jest pracownikiem Śląskiej Akademii Medycznej (przekształconej później w Śląski Uniwersytet Medyczny). Od początku pracy w Zabrzu był jednym z najważniejszych współpracownikiem Profesora Zbigniewa Religii, a po jego odejściu z Zabrza zajął jego miejsce jako kierownik kliniki kardiochirurgii. Aktywne wspieranie konkurencyjnego wydziału odległego od Zabrza o godzinę jazdy samochodem w mojej opinii jest działaniem na szkodę własnej uczelni. Lojalność wobec macierzystej uczelni nie dopuszcza takich działań. Konflikt interesów jest oczywisty.
Czy na pewno nowe wydziały poprawią sytuację czas pokaże.
Ale już dziś warto obserwować zachodzące zmiany. Czy mamy wystarczającą liczbę samodzielnych pracowników nauki i w ogóle przygotowaną kadrę dydaktyczną do realizacji zadań dydaktycznych? Czy nowe wydziały dysponują odpowiednią bazą dydaktyczną? Czy nowe szpitale kliniczne są przystosowane do nowych wyzwań? Pytań można stawiać wiele. Dziś chciałbym zwrócić uwagę na inny problem,
Nowe wydziały stanowią naturalną konkurencję dla tych działających od lat. To może być pozytywny efekt „uboczny” mobilizujący wszystkich do lepszej pracy. Na Śląsku od kilkudziesięciu lat funkcjonują wydziały lekarskie we Wrocławiu i w Zabrzu (od trzech dekad działa także drugi wydział lekarski w Katowicach). Ale sytuacja uległa niedawno zmianie; powstał kierunek lekarski w Uniwersytecie Opolskim. W bieżącym roku akademickim pierwszy rocznik studentów rozpoczął zajęcia dydaktyczne.
Na stronie internetowej opolskiej uczelni można zobaczyć film zachęcający do studiowania medycyny w Opolu. Nie nie ma w tym nic dziwnego, każda uczelnia ma prawo do takich działań. Jednak wśród osób promujących nowy wydział jest profesor Marian Zembala (proszę zobaczyć załączony film). Profesor Zembala od lat osiemdziesiątych jest pracownikiem Śląskiej Akademii Medycznej (przekształconej później w Śląski Uniwersytet Medyczny). Od początku pracy w Zabrzu był jednym z najważniejszych współpracownikiem Profesora Zbigniewa Religii, a po jego odejściu z Zabrza zajął jego miejsce jako kierownik kliniki kardiochirurgii. Aktywne wspieranie konkurencyjnego wydziału odległego od Zabrza o godzinę jazdy samochodem w mojej opinii jest działaniem na szkodę własnej uczelni. Lojalność wobec macierzystej uczelni nie dopuszcza takich działań. Konflikt interesów jest oczywisty.
wtorek, 24 kwietnia 2018
Światowy Kongres Osteoporozy
W dniach 19-22.04 w Krakowie odbył się Światowy Kongres Osteoporozy. Kongresy naukowe dotyczące odbywają się cyklicznie od 1993 roku, ale po raz pierwszy to spotkanie miało miejsce w Polsce. Piękne centrum kongresowe, blisko 4000 uczestników, wiodący światowi eksperci oraz magiczne miejsce – Kraków spowodowały, że te dni były ważne dla wszystkich zainteresowanych problematyką związaną z chorobami metabolicznymi kości. Sporo było także osób z Polski. Odbyła się także tzw. „polska sesja” - załączam jej program. W czasie tej części miałem możliwość zaprezentowania wyników własnych badań, zapraszam do zapoznania się z prezentacją.
Program sesji
Prezentacja wyników
Program sesji
Prezentacja wyników
czwartek, 12 kwietnia 2018
Dziś o pieniądzach słów kilka
7 i 22 marca zamieściłem teksty dotyczące reformy systemu polskiej nauki. Wg informacji dochodzących z mediów w Sejmie trwają prace dotyczące finalnego kształtu tej reformy. A my, szeregowi pracownicy uczelni jesteśmy zdani na takie fragmentaryczne informacje. Nie ma żadnej dyskusji toczonej wśród samych potencjalnie najbardziej zainteresowanych czyli gronie pracowników uczelni. Nic lub prawie nic nie wiemy. To niedopuszczalna sytuacja. Obawiam się, że rwetes się zacznie już po uchwaleniu ustawy, ale wtedy będzie za późno na jej modyfikacje. Dziś jeszcze takie możliwości istnieją.
Materia jaką są uczelnie jest bardzo skomplikowana i wielowątkowa. Są to w pierwszym rzędzie dydaktyka oraz nauka. Dochodzą kwestie organizacji uczelni, ich finansowania, kontroli jakości, prawa pracy. Ogrom spraw trudnych do szybkiego zreformowania. Lepszą drogą jest zawsze ewolucja niż rewolucja.
A na pewno zawsze warto zapytać zainteresowanych o ich zdanie.
Czy ktoś się Ciebie, Czytelniku zapytał o Twe zdanie?
Dziś parę słów o wynagrodzeniach. W projekcie ustawy Art. 137 ujęto procentowo wynagrodzenia dla różnych pracowników akademickich. Odniesiono je do tzw. wynagrodzenia średniego, ale bez sprecyzowania czy średniej dla uczelni czy średniego wynagrodzenia w całej gospodarce. I tak np. 150% dla profesora tytularnego to wysokość niższa niż dotąd. Czy można sądzić na oczekiwane zaangażowanie profesorów czy ich pensja nieznacznie przekroczy wynagrodzenie przeciętnego pracownika? Tu warto sobie uświadomić fakt, iż już dziś lekarze-rezydenci mają pensje porównywalne z profesorskimi.
A minimalne wynagrodzenie dla pracownika uczelni na poziomie 50% najniższego wynagrodzenia profesorskiego to wynagrodzenie na poziomie urągającym. To poziom znacznie poniżej średniej krajowej.
Sukces reformy polskich szkół wyższych zależy od wielu czynników. Ale bez właściwego podejścia do kwestii wynagrodzeń i wprowadzenie logicznego, motywującego systemu płac nie ma mowy o oczekiwanym skoku jakościowym.
Materia jaką są uczelnie jest bardzo skomplikowana i wielowątkowa. Są to w pierwszym rzędzie dydaktyka oraz nauka. Dochodzą kwestie organizacji uczelni, ich finansowania, kontroli jakości, prawa pracy. Ogrom spraw trudnych do szybkiego zreformowania. Lepszą drogą jest zawsze ewolucja niż rewolucja.
A na pewno zawsze warto zapytać zainteresowanych o ich zdanie.
Czy ktoś się Ciebie, Czytelniku zapytał o Twe zdanie?
Dziś parę słów o wynagrodzeniach. W projekcie ustawy Art. 137 ujęto procentowo wynagrodzenia dla różnych pracowników akademickich. Odniesiono je do tzw. wynagrodzenia średniego, ale bez sprecyzowania czy średniej dla uczelni czy średniego wynagrodzenia w całej gospodarce. I tak np. 150% dla profesora tytularnego to wysokość niższa niż dotąd. Czy można sądzić na oczekiwane zaangażowanie profesorów czy ich pensja nieznacznie przekroczy wynagrodzenie przeciętnego pracownika? Tu warto sobie uświadomić fakt, iż już dziś lekarze-rezydenci mają pensje porównywalne z profesorskimi.
A minimalne wynagrodzenie dla pracownika uczelni na poziomie 50% najniższego wynagrodzenia profesorskiego to wynagrodzenie na poziomie urągającym. To poziom znacznie poniżej średniej krajowej.
Sukces reformy polskich szkół wyższych zależy od wielu czynników. Ale bez właściwego podejścia do kwestii wynagrodzeń i wprowadzenie logicznego, motywującego systemu płac nie ma mowy o oczekiwanym skoku jakościowym.
niedziela, 8 kwietnia 2018
Reforma szkolnictwa wyższego
Coraz bliżej jest do uchwalenia nowej ustawy o szkolnictwie wyższym. Trwają prace w Sejmie o czym dowiadujemy się z mediów. Nie oznacza to wcale, że środowisko akademickie rozumie i akceptuje kierunek reform. Na forum organów naszej uczelni np. w ramach Rady Wydziału nie było żadnych prezentacji przynajmniej zarysu nowej ustawy. Nie wiemy o nie w zasadzie prawie nic. 7 marca br. opublikowałem projekt nowej ustawy, warto się zapoznać z tym obszernym tekstem. Niemniej to za mało, dopiero otwarta dyskusja daje możliwość zrozumienia rzeczywistych planów reformy.
Z w/w powodów obserwujemy protesty środowiska akademickiego; publikuję dziś list otwarty grupy pracowników z polskich uczelni i innych instytucji naukowych. Autorzy zachęcają do podpisywania tego listu otwartego. Sądzę, że taka decyzja powinna być indywidualnie podejmowana przez każdego z nas, pracowników polskich uczelni po starannym przestudiowaniu projektu ustawy.
Potencjalnych Sygnatariuszy uprzejmie proszę o podanie:
1) stopnia/tytułu naukowego
2) afiliacji
List zostanie opublikowany w ogólnopolskich serwisach prasowych i innych
mediach.
z poważaniem, pozdrawiając
Magdalena Rembowska-Płuciennik
podpisy można składać na adres e-mailowy: rembowskapluciennik@gmail.com
Z w/w powodów obserwujemy protesty środowiska akademickiego; publikuję dziś list otwarty grupy pracowników z polskich uczelni i innych instytucji naukowych. Autorzy zachęcają do podpisywania tego listu otwartego. Sądzę, że taka decyzja powinna być indywidualnie podejmowana przez każdego z nas, pracowników polskich uczelni po starannym przestudiowaniu projektu ustawy.
Potencjalnych Sygnatariuszy uprzejmie proszę o podanie:
1) stopnia/tytułu naukowego
2) afiliacji
List zostanie opublikowany w ogólnopolskich serwisach prasowych i innych
mediach.
z poważaniem, pozdrawiając
Magdalena Rembowska-Płuciennik
podpisy można składać na adres e-mailowy: rembowskapluciennik@gmail.com
AUTONOMIA UNIWERSYTETÓW JEST ZAGROŻONA. List otwarty profesorów polskich ośrodków naukowych do parlamentarzystów RP
piątek, 30 marca 2018
środa, 28 marca 2018
O jakości pracy naukowej
Dear W. Pluskiewicz,
Your paper "Scientific output quality of 40 globally top-ranked medical researchers in the field of osteoporosis" has just been published in "Archives of Osteoporosis", congratulations!
Among 4356 papers published today, your paper has been pushed to the 160,000+ users on Peerus.
Peerus is a paper monitoring app that will keep you up-to-date with the latest publications in your research field.
Your paper "Scientific output quality of 40 globally top-ranked medical researchers in the field of osteoporosis" has just been published in "Archives of Osteoporosis", congratulations!
Among 4356 papers published today, your paper has been pushed to the 160,000+ users on Peerus.
Peerus is a paper monitoring app that will keep you up-to-date with the latest publications in your research field.
SQI-Archives-of-Osteoporosis.pdf
czwartek, 22 marca 2018
Ważna aktualizacja o Placach w nowej wersji Projektu Ustawy
Proszę kliknąć w pierwszą stronę poniżej, aby pobrać pełną treść listu.
sobota, 17 marca 2018
O reformie szkolnictwa wyższego słów kilka
Na marcowym posiedzeniu Rady Wydziału w Zabrzu przedstawiono nam pewne informacje dotyczące zmian zasad oceny parametrycznej. Dobrze, że są podejmowane działania dotyczące oceny w przyszłości i nie będziemy zaskakiwani jak to zwykle bywało wcześniej. Niemniej niektóre zapowiedzi budzą wątpliwości. Np. nie wiadomo czy będzie nadal obowiązywała baza Web of Science, jako podstawa do zbierania danych czy też baza Scopus. Dotąd parametryzacja dotyczyła osobno wydziałów. Wg planów w przyszłości uczelnia ma być poddawana ocenie tylko jako całość, z pominięciem wydziałów. Ten kierunek nie wydaje się zbyt fortunny, w uczelniach posiadających wiele wydziałów takie uśrednienie stracą liderzy, a zyskają słabsze wydziały. Co więcej, dotąd wydział mógł do oceny parametrycznej przedstawić liczbę publikacji wynikającą z liczby pracowników. Zawsze znajdą się bardziej płodni, aktywni badacze publikujący w okresie 4 lat wiele świetnych prac i osoby nie mające zbyt dużego dorobku. W sumarycznym dorobku wydziału można było zatem znaleźć nawet kilkanaście publikacji jednego autora. Nie było w tym żadnej manipulacji danymi, a wydział korzystał z pracy liderów. Wg przedstawianego projektu ma być wprowadzony limit 4 prac włączonych do oceny w okresie 4 lat. Trudno mi zrozumieć czemu ma służyć ten zapis, przecież pozostałe (piąta i kolejne) publikacje tych autorów spełniają kryteria jakościowe, mają afiliację uczelni i ich pominięcie wypaczy sumaryczny dorobek.
To tylko niektóre planowane zmiany, czekamy na szybkie przedstawienie całości planowych zmian zasad oceny parametrycznej by już dziś dostosować nasze działania do przyszłych wymagań.
Istotną kwestią jest także moment przyjęcia powyższych zasad, czas biegnie. Projekt nowej ustawy jest od dawna gotowy i skoro nowe regulacje mają obowiązywać od nowego roku akademickiego należy jak najszybciej uchwalić nową ustawę.
Oby jej zapisy były korzystne dla funkcjonowanie polskich uczelni!
To tylko niektóre planowane zmiany, czekamy na szybkie przedstawienie całości planowych zmian zasad oceny parametrycznej by już dziś dostosować nasze działania do przyszłych wymagań.
Istotną kwestią jest także moment przyjęcia powyższych zasad, czas biegnie. Projekt nowej ustawy jest od dawna gotowy i skoro nowe regulacje mają obowiązywać od nowego roku akademickiego należy jak najszybciej uchwalić nową ustawę.
Oby jej zapisy były korzystne dla funkcjonowanie polskich uczelni!
środa, 7 marca 2018
Reforma polskiej nauki
Od dawna toczą się prace dotyczące przyjęcia nowej ustawy o szkolnictwie wyższym. Nazwano ją „Konstytucją dla nauki”. Finalny projekt został zaprezentowany w styczniu br. Jeszcze w tym roku ma być procedowany w Sejmie, podpisany przez Prezydenta RP by zacząć obowiązywać od nowego roku akademickiego. Fakt, iż zmiany w polskim szkolnictwie wyższym są konieczne jest dla mnie oczywisty. Środowisko akademickie czeka na rzeczywiste zmiany od dawna. Niemniej z mojego punktu widzenia pewne kwestie są niepokojące. Zupełnie nie widzę zainteresowania nowymi regulacjami ze strony pracowników naukowych. Przynajmniej w mojej uczelni nigdy nie toczyły się dyskusje o planowanych zmianach, np. nie przedstawiono założeń reformy na posiedzeniu rady wydziału. Wiem, że planowane są fundamentalne zmiany stąd będą one miały wpływ na każdego z nas, pracowników uczelni wyższych. Trudno bez szczegółowej znajomości projektu posiadać własne poglądy. Nie wiem jak wyglądają dyskusje w innych uczelniach, może toczą się w nich ożywione dyskusje?
Może czas zacząć na blogu taką dyskusję? Zapraszam do wypowiedzi. Poniżej załączam projekt „Konstytucją dla nauki”.
Projekt z dnia 22.01.2018 r. – ustawa (.zip)
Może czas zacząć na blogu taką dyskusję? Zapraszam do wypowiedzi. Poniżej załączam projekt „Konstytucją dla nauki”.
Projekt z dnia 22.01.2018 r. – ustawa (.zip)
czwartek, 1 marca 2018
Andrzej Podolecki
Właśnie dotarła do mnie smutna wiadomość o śmierci naszego Kolegi z pracy w Szpitalu Klinicznym nr 1 w Zabrzu. Zmarł po długiej chorobie. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w sobotę 3 marca w kościele Św. Anny w Zabrzu ul. 3-Maja.
Andrzeja Podoleckiego pamiętam jeszcze ze studiów. Zawsze pogodny, życzliwy dla innych ludzi. Był świetnym lekarzem, podporą kliniki kierowanej wówczas przez Prof. J. Sroczyńskiego. W tej klinice funkcjonowała oddział reanimacyjny i pracowała w tym miejscu grupa znakomitych lekarzy. W jakimś sensie zatrudnienie akurat na tym odcinku było swego rodzaju nobilitacją; to była elita lekarzy w tej klinice, a dr med. Andrzej Podolecki należał do wiodących osób w tym gronie.
Andrzeju, żegnaj. Pozostaniesz w naszej pamięci.
Andrzeja Podoleckiego pamiętam jeszcze ze studiów. Zawsze pogodny, życzliwy dla innych ludzi. Był świetnym lekarzem, podporą kliniki kierowanej wówczas przez Prof. J. Sroczyńskiego. W tej klinice funkcjonowała oddział reanimacyjny i pracowała w tym miejscu grupa znakomitych lekarzy. W jakimś sensie zatrudnienie akurat na tym odcinku było swego rodzaju nobilitacją; to była elita lekarzy w tej klinice, a dr med. Andrzej Podolecki należał do wiodących osób w tym gronie.
Andrzeju, żegnaj. Pozostaniesz w naszej pamięci.
środa, 28 lutego 2018
Dyskusja na blogu
Dziękuję za liczne głosy dotyczące dydaktyki w kontekście wyników ostatniego egzaminu końcowego. Opinie bardzo różne, odmiennie ujmujące kwestie związane z jakością dydaktyki. Już wcześniej kilkakrotnie wyrażałem swoją opinię: wyniki egzaminu państwowego jest pochodną dwóch czynników - pracy własnej studentów oraz jakości dydaktyki, czyli zaangażowania nas, pracowników dydaktycznych. Nie oszukujmy się, bez wysiłku z tych obu stron nie uzyskamy postępu. Nawet najlepsze zajęcia nie pomogą leniwemu studentowi, a tym naprawdę ambitnym nawet słabe zajęcia nie zaszkodzą.
niedziela, 25 lutego 2018
O języku polskim
Wczoraj zdarzyło mi się zawitać do górskiego, pięknie położonego schroniska. Wokół mroźna zima; z przyjemnością wszedłem do środka by się zagrzać po długim podejściu. W tym miejscu byłem wielokrotnie, przywitałem się z gospodarzami i zająłem miejsce. Tylko jedno zaburzyło przyjemność przebywania w nastrojowym otoczeniu; obok siedziała grupa osób prowadzących głośną rozmowę. Nie byłoby w tym nic dziwnego, ale używane słownictwo niestety odbiegało od przyjętych zwyczajowo norm. Wokół sporo ludzi, w tym dzieci. Dawniej nie było takich sytuacji, przekleństwa się oczywiście zdarzały, ale jako sporadycznie używane słowa, odnoszące się do wyjątkowych okoliczności, a nie w charakterze przerywnika. Nie mogę pojąć dlaczego potocznie i powszechnie używany język polski stoczył się na dno, a na „salony” wkroczyły zwyczaje kiedyś typowe dla marginesu społecznego.
Może ktoś z Czytelników potrafi wyjaśnić to zjawisko?!
Może ktoś z Czytelników potrafi wyjaśnić to zjawisko?!
wtorek, 20 lutego 2018
10 lat bloga
Właśnie mija 10 lat od rozpoczęcia prowadzenia bloga. Ten pomysł – pierwotnie mający być realizowany do wyborów rektorskich w 2008 roku – jest kontynuowany przez całą dekadę. Blog był platformą informacyjną w czasie kampanii wyborczej, ale z czasem przerodził się w forum dyskusyjne dotyczące szerokiego spektrum różnych aspektów życia akademickiego. Statystykę zacząłem prowadzić w czerwcu 2008 roku, parę miesięcy od pierwszego tekstu. Od tego czasu zanotowałem 523.068 wejść z 115 państw (najwięcej z Niemiec, USA, Wielkiej Brytanii, Szwecji i Czech). Opublikowałem 1323 posty, w rekordowym roku 2009 było ich aż 249. Najwięcej Czytelników mam z Gliwic i Katowic; w pierwszej dziesiątce są także osoby z Krakowa, Wrocławia, Warszawy, Łodzi, Gdańska, Poznania, Mikołowa i Zabrza.
Prowadzenie bloga stało się moją „drugą” naturą. Po wyborach rektorskich 2012 roku miałem zamiar zakończyć tę aktywność, ale Czytelnicy namówili mnie do dalszego prowadzenia tego forum. Spore, choć nieco malejące zainteresowanie Czytelników jest dla mnie nie do końca zrozumiałym fenomenem. Dziś na blogu nie zamieszczam zbyt wiele tekstów, moje zaangażowanie w bieżące życie moje uczelni i w ogóle życie akademickie jest znacznie mniejsze niż dawniej. Niemniej najwyraźniej na blog zagląda się w celu uzyskania informacji z życia uniwersyteckiego. Jest to także forum dyskusyjne.
Trudno przewidzieć jak długo będę pisał kolejne teksty, ale skoro jest takie zapotrzebowanie będę się starał omawiać bieżące wydarzenia i przekazywać moje opinie dotyczące bieżących wydarzeń.
Prowadzenie bloga stało się moją „drugą” naturą. Po wyborach rektorskich 2012 roku miałem zamiar zakończyć tę aktywność, ale Czytelnicy namówili mnie do dalszego prowadzenia tego forum. Spore, choć nieco malejące zainteresowanie Czytelników jest dla mnie nie do końca zrozumiałym fenomenem. Dziś na blogu nie zamieszczam zbyt wiele tekstów, moje zaangażowanie w bieżące życie moje uczelni i w ogóle życie akademickie jest znacznie mniejsze niż dawniej. Niemniej najwyraźniej na blog zagląda się w celu uzyskania informacji z życia uniwersyteckiego. Jest to także forum dyskusyjne.
Trudno przewidzieć jak długo będę pisał kolejne teksty, ale skoro jest takie zapotrzebowanie będę się starał omawiać bieżące wydarzenia i przekazywać moje opinie dotyczące bieżących wydarzeń.
czwartek, 15 lutego 2018
O zabrzańskim i polskim życiu akademickim
Dziś odbyło się posiedzenie Rady Wydziału. W mojej opinii warto wspomnieć o dwóch sprawach. Odbyło się kolokwium habilitacyjne kandydata z Uniwersytetu Rzeszowskiego. Amerykanin mieszkający w Polsce od roku był pierwszą osobą aspirującą do stopnia doktora habilitowanego posługującą się tylko językiem angielskim. Powiało wielkim światem…
Mniej optymistyczne były informacje dotyczące wyników ostatniego egzaminu końcowego absolwentów stomatologii. Nasi absolwenci zajęli przedostatnie miejsce. Liderami są młodzi stomatolodzy z Białegostoku, którzy uzyskali średnio 136 punktów zostawiając daleko w tyle inne uczelnie. Kolejne miejsca zajęły uczelnie ze stolicy i Gdańska z wynikami około 130 punktów. Trzy ostatnie miejsca przypadły absolwentom z Poznania (zwykle plasującym się w czołówce), Zabrza i Lublina. Te uczelnie to punktacja rzędu 119 punktów. To spory dystans do najlepszych. Martwi szczególnie bardzo duży odsetek osób, które nie zdały. Na 70 zdających aż 25 (36%) nie zaliczyło egzaminu! Dla porównania: na 41 zdających w Białymstoku nie zdały zaledwie 3 osoby.
Wszechstronne działania naprawcze są konieczne. To temat na osobne rozważania, z pewnością przyczyny opisanego stanu rzeczy są różnorodne i wymagają wszechstronnej analizy.
Mniej optymistyczne były informacje dotyczące wyników ostatniego egzaminu końcowego absolwentów stomatologii. Nasi absolwenci zajęli przedostatnie miejsce. Liderami są młodzi stomatolodzy z Białegostoku, którzy uzyskali średnio 136 punktów zostawiając daleko w tyle inne uczelnie. Kolejne miejsca zajęły uczelnie ze stolicy i Gdańska z wynikami około 130 punktów. Trzy ostatnie miejsca przypadły absolwentom z Poznania (zwykle plasującym się w czołówce), Zabrza i Lublina. Te uczelnie to punktacja rzędu 119 punktów. To spory dystans do najlepszych. Martwi szczególnie bardzo duży odsetek osób, które nie zdały. Na 70 zdających aż 25 (36%) nie zaliczyło egzaminu! Dla porównania: na 41 zdających w Białymstoku nie zdały zaledwie 3 osoby.
Wszechstronne działania naprawcze są konieczne. To temat na osobne rozważania, z pewnością przyczyny opisanego stanu rzeczy są różnorodne i wymagają wszechstronnej analizy.
Subskrybuj:
Posty (Atom)