Coraz trudniej nadążyć za bieżącymi wydarzeniami na polskiej scenie politycznej. Niezależnie od osobistych poglądów jeden fakt jest niepodważalny: nie da się spokojnie pracować w sferze nauki. Tu niezbędna jest stabilna i przewidywalna przyszłość. A o nauce słychać niewiele co zresztą nie dziwi. Za miedzą wojna, jałowe dyskusje w Europie, wojna Bliskim Wschodzie, konflikt na Morzu Czerwonym, ciemne chmury na Tajwanem, bramy Europy szturmują masowo mieszkańcy z całego świata a w kraju spory, które już dawno przekroczyły granice normalności. Echa niesławnych słów w polskiej historii "Liberum veto" znów pojawiły się... Może ktoś czytający te słowa nadeśle swój optymistyczny komentarz, może ktoś widzi przysłowiowe "światełko w tunelu"?
środa, 24 stycznia 2024
Trudny czas
środa, 10 stycznia 2024
Gdzie jest elita intelektualna Polski?
Od pewnego czasu obserwujemy w Polsce wydarzenia bez precedensu, przynajmniej z perspektywy IV RP od 1989 roku. Należy jasno stwierdzić; obywatele kraju obserwują scenę polityczną z coraz większym niepokojem, ba, chyba nawet przerażeniem. Śmiem sądzić, że te uczucia dotyczą wszystkich myślących ludzi niezależnie od poglądów politycznych. Pewne granice już zostały przekroczone i bynajmniej nie widać końca eskalacji. Niejednokrotnie w naszej historii na jej ostrych zakrętach głos zabierały elity intelektualne kraju. Takie stanowiska czy apele były np. autorstwa Kościoła lub grup intelektualistów w latach 60-tych i 70-tych. To był zawsze ważny głos, głos wzywający do umiaru, dialogu, kompromisu.
Jestem głęboko przekonany, że dziś jest taki właśnie moment, chwila gdy jeszcze nie jest za późno na cofnięcie się o krok.
Jeśli w Polsce mamy jeszcze grupę ludzi mogących aspirować do miana elity intelektualnej to ten głos musi jak najszybciej dotrzeć do opinii publicznej oraz klasy politycznej.
Gdzie jest ta elita, gdzie jej głos i mądrość?
Czekamy na jej stanowisko.
Nim to nastąpi w moim własnym imieniu wzywam do rozpoczęcia dialogu i uporządkowania naszych polskich spraw. Najwyższy czas na opamiętanie, na diametralną zmianę biegu polskich spraw. W imię szeroko rozumianego interesu narodowego i społecznego.
środa, 3 stycznia 2024
Uwagi w Nowym Roku: jak rozpocząć proces reform polskiego systemu uniwersyteckiego?
O słabościach polskiego systemu uniwersyteckiego pisałem dziesiątki razy i nie mam zamiaru wracać do wcześniejszych diagnoz. Dziś, na początku roku jest moment na zastanowienie się jak można rozpocząć proces koniecznych reform i jakie progowe warunki należy spełnić. Bez zgromadzenia różnego rodzaju danych, w pierwszej kolejności w szeroko rozumianych kręgach władzy oraz w środowisku naukowym trudno jest o jednoznaczne sugestie i rekomendacje. Oczywiście nie dysponuję takimi danymi i mogę tylko wyrazić moją osobistą, subiektywną opinię.
Sądzę jednak, że kluczowa jest postawa środowiska uniwersyteckiego. To my, poprzez różne gremia np. KRASP (Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich), PAN lub inne istniejące gremia skupiające osoby ze świata nauki powinniśmy być inicjatorami procesu zmian. Wyobrażam sobie także sytuację gdy ten proces zacznie sie z inicjatywy spontanicznie zebranych grup osób. Inicjatywa, projekty reform czy wręcz presja na świat polityki są niezbędne. To musi być oczywiście długofalowy, obliczony na efekty za wiele lat jeśli nie dekady.
Czy klasa polityczna z własnej inicjatywy jest w stanie rozpocząć proces reform? Nie wierzę by to było możliwe. Także z braku przekonania o skuteczności tych działań wobec braku współpracy ze środowiskiem naukowym. Po co zaczynać działania, które nie mają większych szans na powodzenie?
Podsumowując, ruch należy do nas, środowiska uniwersyteckiego. Przede wszystkim oczekuję aktywności i inicjatywy od osób pełniących ważne funkcje w polskich uczelniach.
Subskrybuj:
Posty (Atom)