Prof. dr hab. n. med. Wojciech Pluskiewicz jest absolwentem Wydziału Lekarskiego w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1982 r). W roku 1980 był jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów Ś.A.M. Instytut Pamięci Narodowej nadał mu status pokrzywdzonego. Przez służbę bezpieczeństwa scharakteryzowany jako: „...inicjator i założyciel NZS-u, aktywny uczestnik wielu negatywnych inicjatyw politycznych...”
Od 1994 roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym S.U.M. Jest specjalistą chorób wewnętrznych (1989 r.). W roku 1993 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 2000 stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. ”Pomiary ilościową metodą ultradźwiękową osób zdrowych (dzieci, kobiet i mężczyzn), kobiet w okresie pomenopauzalnym poddanych hormonalnej terapii zastępczej oraz kobiet i mężczyzn z przebytymi złamaniami o charakterze atraumatycznym: analiza oparta na grupie 3566 przypadków”. W 2001 roku był inicjatorem powstania Zakładu Chorób Metabolicznych Kości (pierwszego w kraju) oraz stworzył autorski program nauczania studentów medycyny w ramach zajęć z chorób wewnętrznych. W latach 1997-2023 opublikował w renomowanych periodykach medycznych, takich, jak: Journal of Bone and Mineral Research, Bone, Osteoporosis International, Maturitas, British Journal of Radiology, Journal of Clinical Densitometry, Ultrasound in Medicine and Biology, Dentomaxillofacial Radiology, Clinical Rheumatology, International Journal of Clinical Practice, Hormone and Metabolic Research, Journal of Bone Mineral Metabolism, Journal of Pediatrics Orthopaedics, Diabetologia, Medical Hypotheses, Gynecological Endocrinology, BMC Musculoskeletal Disorders, Journal of Ultrasound, Obesity Surgery, International Journal Journal of Surgery, Endokrynologia Polska, Public Health Nutrition, Climacteric, Journal of Musculoskeletal and Neuronal Interactions, Archives of Medical Sciences, Annals of Agric and Environmental Medicine, Journal of Human Health, Population and Nutrition, Aging Clin Exp Res, Adv Clin Exp Med i Information Sciences 123 oryginalne prace. Łączny Impact Factor prac pełnotekstowych wynosi 372,2 (wg danych Biblioteki Głównej SUM, 25.05.2023), liczba cytowań 2190 i współczynnik Hirscha 26 (wg bazy Scopus z 30.12.2022). W 2003 roku uzyskał tytuł profesora, a w 2004 roku stanowisko profesora nadzwyczajnego, w 2010 profesora zwyczajnego. Pod jego kierunkiem 20 osób uzyskało stopień doktora nauk medycznych. Wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia naukowe przez Rektora S.U.M., a w 2004 i 2006 r. jego prace naukowe zostały wyróżnione Nagrodą Naukową Ministra Zdrowia. Jest organizatorem i kierownikiem naukowym podyplomowych kursów szkoleniowych dla lekarzy z zakresu chorób metabolicznych kości, ekspertem programu Horyzont 2020 oraz był ekspertem Unii Europejskiej w V, VI i VII Programie Ramowym. Odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest żonaty, ma dwóch synów, żona Bogna jest profesorem medycyny, a jego hobby to narciarstwo zjazdowe i turowe oraz rower.
Przedstawiam dokument dotyczący pracy naukowej w naszej uczelni. Należy z uznaniem przyjąć sam fakt jego powstania, niemniej to tylko pierwszy krok na drodze prowadzącej do postępu w zakresie prowadzenia pracy naukowej w SUM.
Moje uwagi zaznaczyłem niebieską czcionką.
4 komentarze:
rPrzedstawiony dokument jest restrykcyjny i nieprzychylny dla pracowników. Nie stwarza warunków dla dobrej pracy naukowej, tylko straszy konsekwencjami. Kilka lat wczesniej nauka w naszej uczelni stała znacznie lepiej, chociaż nie było straszenia. Na dodatek przyjęte rozwiązania (pkt.IV) są niezgodne i nie mają się nijak do zaleceń Karty Naukowca z 2005 roku. Tam w zaleceniach rozdziału: Ogólne zasady i wymagania obowiązujące pracodawców i grantodawców, jest mowa o stabilizacji oraz stałym zatrudnieniu - zgodnie z Dyrektywią RE 1999/70/WE, gdzie piszą o dobrych praktykach w zakresie zatrudniania kadry naukowej. A nasze władze dają zalecenia wręcz odwrotne i mają nadzieję osiągnąć w nauce unijne wyniki. Dotychzas przecież zwaniano i rotowano ludzi bez większego kłopotu i bez specjalnych zaleceń. Władzom jak widać zapisy ustawy nie wystarczą.
Nasze władze to umieją jedynie zwalniać i straszyć. Tymczasem głodowe pensje pracownikow (z wyjątkiem Kuraszewskiej) nie pozwalają na utrzymanie się przy życiu samotnego człowieka, a co dopiero posiadającego rodzinę. Cała inwencja twórcza skupia się więc na szukaniu pracy dodatkowej oraz wywiazywanie się z niej. Na naukę nie pozostaje wiele czasu, zresztą nic z tego nie ma. Nie jest brana pod uwagę przy awansach(na adiunkta), ani przy nagrodach rektorskich (dostają tylko swoi wybrani) ani przy innych gratyfikacjach. Co cztery lata odbywa się ocena i warto mieć tylko tyle punktów ile wynosi wymagane minimum. Więcej się nie opłaca, bo i tak nie będzie docenione.
Popieram racje poprzedników i oburącz się pod nimi podpisuję. Hasło "zmniejszyć zarobki - zwiększyć wymagania" funkcjonowało w poprzedniej epoce, a jakie były tego opłakane skutki wielu z nas pamięta. Z uczelni zwolniono ok. 800 osób, są więc pieniądze na znaczące podwyżki dla pozostałych pracowników. A jeżeli niema , to co się z nimi stało? Może zostały zwrócone do Ministerstwa? Dziękujemy Panu Profesorowi Ziaji za list otwarty w sprawie zarobków skierowany do Dziekana Wydziału Lekarskiego w Katowicach - Lewin - Kowalik. A może pani kuraszewska skoro jest taka zdolna, że zasługuje na zarobki wyższe od Prezydenta RP, to może podciągnie równiez naukę? Jednym się daje a innym zabiera i wymaga.
Premiowanie osiągnięć naukowych i zmodyfikowanie zasad przyznawania nagród naukowych rektora to główne hamulce w osiągnięciach naukowych i zaangażowaniu nauczycieli w badania naukowe iich publikowanie.
Nie opłaca się wcale. Pani rektor i tak wynagradza tylko swoich ludzi, wiec niech się wykazują tylko ci wybitni naukowcy (bo im się to opłaca).
Prześlij komentarz