W ostatnich dniach brałem udział w
obradach corocznego kongresu ASBMR (American Society of Bone and Mineral
Research) w Houston. To było jak zwykle świetne spotkanie naukowe dla badaczy
szeroko rozumianego metabolizmu kostnego. Nie będę oczywiście wchodził w
szczegóły; niemniej mam pewne spostrzeżenia ogólnej natury.
Jedna z sesji dotyczyła zalecanych
zasad publikowania (oryginalny tytuł tej sesji: Publications workshop: improve
your chances of getting published). W sesji brała udział redaktor naczelna
wiodącego pisma w dziedzinie badań metabolizmu kostnego Journal of Bone and
Mineral Research Juliet Compston z Wielkiej Brytanii oraz osoby z wydawnictwa
Wiley. Przedstawiono szereg sugestii i informacji dotyczących publikowania w
tym piśmie. Sądzę, że te uwagi śmiało mogą być uogólnione na cały proces tworzenia
prac naukowych. Końcowym efektem prawidłowego cyklu pracy badawczej jest publikacja
w recenzowanym piśmie medycznym. Bez tego ostatniego kroku nawet najbardziej
wartościowe wyniki badań nie zostaną dostrzeżone. Uważam, że w całym cyklu
badawczym ten etap jest najtrudniejszy, a umiejętność „sprzedaży” własnych
dokonań jest zbyt mała. Juliet Compston zwróciła uwagę na szereg elementów
warunkujących sukces: dobry, atrakcyjnie brzmiący tytuł, właściwie dobrane słowa
kluczowe, zwięzły, treściwy abstrakt, precyzyjny język stosowany w pracy,
czytelny opis celu, materiału, metod oraz wyników pracy to podstawowe elementy,
jakie muszą być spełnione. Te umiejętności nie przechodzą same, powinny być
jednym z podstawowych części przegotowania do pracy badawczej. Sądzę, że
takiego przygotowania większość polskich naukowców nie posiada, a nauka na
własnych błędach może zniechęcić wielu autorów. Nie wystarczy nawet najlepszy
pomysł, dobrze przeprowadzony eksperyment i odpowiednia analiza statystyczna.
To wszystko razem trzeba zebrać w zgrabny, atrakcyjny tekst. W innym razie – a
tak się z pewnością często dzieje – praca wielu osób nie jest właściwie
wykorzystana.
2 komentarze:
Zgadzam się, że elementy, które wymienił Pan Profesor, wymagane do osiągnięcia sukcesu pod postacią publikacji są niezbędne. Pytanie czy te wszystkie cechy musi posiadać jedna osoba? Z pewnością część z nich - np. umiejętność właściwego sprzedania tematu, marketing, poprawny i precyzyjny język artykułu można pozyskać z zewnątrz. Nie od dzisiaj istnieją firmy zajmujące się właśnie takim dopieszczaniem artykułu, aby lepiej sprzedać ciężką pracę zespołu badawczego. Problem w tym, że w Polsce ciągle nikt nie zauważa potrzeby współpracy z takimi firmami. Przyjmuje się, że naukowiec powinien znać angielski i z tego wywodzi, że skoro zna, to znaczy, że sam może artykuł napisać, dokonać korekty i osiągnąć sukces. A to kompletna bzdura. Czas sobie uświadomić, że skoro potrzebujemy profesjonalnego produktu (artykułu), to na każdym etapie, nie tylko na etapie prowadzenia badań, potrzebujemy profesjonalistów. Jeśli można ich po prostu kupić to tym lepiej.
Tak, to bardzo przydatny tekst. W pełni także zgadzam się z Szanownym rozmówcą z godziny 17.59. Minęły czasy całkowicie samodzielnej pracy.
Problem tytułu jest bardzo istotny. Nie tylko na naszej uczelni pełno jest prac (w tym i doktorskich) pt ... na wybrane parametry ... Co z tego tytułu wiemy? Nic! Zawsze podkreślałem, bo teraz jestem na emeryturze, że (i) tytuł musi być bardzo krótkim i zgrabnym streszczeniem, oraz (ii) tabele i rysunki muszą być tak opisane, aby były czytelne bez czytania tekstu pracy.
Przychodzi młody asystent do profesora z napisaną pracą, proszę o jej streszczenie, mówi profesor. Asystent streszcza w pięciu zdaniach. Krócej - mówi profesor. Asystent streszcza w czterech, potem trzech, potem w dwóch zdaniach. Wciąż za długo, mówi profesor. Ależ panie profesorze, zostanie tylko tytuł! I o to chodzi!
Zawsze wymagałem dobrego tytułu pracy. Gdyż wśród 1000 osób które przeczytają tytuł, tylko 20 z nich przeczyta streszczenie , jeżeli tytuł ich zainteresuje. a wśród tych, tylko 2 osoby przeczytają pracę, jeżeli streszczenie, lub ryciny, odpowiednio podpisane, ich zainteresują. No, chyba że nie zależy nam na poczytności pracy, to publikujmy w rodzimym Annales.
Prześlij komentarz