pluskiewicz.blogspot.com

Rok to 12 miesięcy, 52 tygodnie, 365 dni; jak można podsumować tak długi okres w parunastu zdaniach? No cóż, postaram się nie zanudzić Czytelników bloga.

Ubiegły rok obfitował w dramatyczne wydarzenia tak w skali ogólnopolskiej, jak i toczące się na naszym, uczelnianym podwórku. Niełatwo wybrać te najważniejsze, moim drogowskazem jest zainteresowanie zaglądających na blog.

Pierwszeństwo daję sprawom o wymiarze ogólnopolskim.

Na pierwszym miejscu stawiam sprawę bezprecedensowych zarzutów o plagiat postawionych Rektorowi AM z Wrocławia Prof. R. Andrzejakowi. Ta sprawa to katastrofa, to kompromitacja polskiego środowiska uniwersyteckiego, poczynając od samej uczelni wrocławskiej, a na ogólnopolskich instytucjach takich jak Ministerstwa Zdrowia i Nauki, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich czy Centralnej Komisji kończąc.

Etyka, uczciwość, zaangażowanie… to puste pojęcia, a próby reform polskiej nauki wobec nieumiejętności rozwiązania tej sprawy są z góry skazane na niepowodzenie.

Ryba psuje się od głowy…

O próbach reformowania polskich uniwersytetów pisałem wielokrotnie, przytaczałem wyniki różnych rankingów, ale w minionym roku nic się nie zmieniło, a deklaracje to za mało… czekamy na czyny…

W skali naszej uczelni chciałoby się na pierwszym miejscu postawić sprawę Ceglanej i sprzecznego z prawem przeniesienia klinik z Zabrza do Katowic (bez zgody Senatu). Ale trzeba spojrzeć na otaczający świat szerzej, spróbujmy zastanowić się co się właściwie stało z naszą uczelnią. Nie byłoby sprawy okulistyki (notabene ta sprawa dramatycznie obniżyła społeczne postrzeganie uczelni), gdyby nie panująca tu atmosfera, metody działania władz, brak poszanowania praw pracowniczych i tradycji akademickich. Gdyby zasady demokracji akademickiej, wolność swobodnego wyrażania poglądów, otwartość i inne wartości immanentnie przypisywane uniwersytetom wyznaczały normy postępowania to wydarzenia nie mogłyby pójść w tym kierunku. Nie byłoby likwidacji kolejnych klinik zabrzańskich, likwidacji kliniki Prof. Opali w jej dotychczasowej formie (przy okazji dyskusji w Senacie doszło do niedopuszczalnego odmówienia głosu dr Arkuszewskiemu), manipulacji przy „operacji Ceglana”, a Profesor Dzielicki spokojnie pracowałby w swej klinice. Nie doszłoby do bezprecedensowej próby manipulacji przy wyłanianiu komisji konkursowych na obu wydziałach lekarskich (klinika chirurgii stomatologicznej w Zabrzu i ginekologii w Katowicach). W obliczu niemożliwej do zaakceptowania próby zamachu na zasady akademickie byliśmy pod koniec roku świadkami wspólnego stanowiska osób dotąd odmiennie postrzeganych, którzy wypowiadali się jednym głosem w czasie posiedzeń organów kolegialnych uczelni.

Nasza uczelnia obudziła się, to dobry prognostyk na przyszłość.

Są inne sprawy, o których trzeba pamiętać. W marcu zmarł nasz były Rektor Prof. Z. Religa. W czerwcu miała miejsce „wpadka” na egzaminie z interny (nie dowieziono testów), we wrześniu dowiedzieliśmy się o niebotycznych zarobkach kanclerza naszej uczelni, w październiku ujawniłem tożsamość tajnego współpracownika komunistycznej SB, który donosił m. in. na Prof. Z. Religę.

Wyniki LEP-u ciągle są słabe, realizujemy mało grantów ministerialnych, nie pozyskaliśmy środków z funduszy unijnych, a kolejne zdjęcia z cyklu „Śląski Uniwersytet Medyczny w obiektywnie” nie nastrajają optymistycznie.

Musimy pamiętać o losie dr Marka Czekaja, przywódcy protestu prowadzonego przez pracowników katowickiej kliniki okulistyki na Ceglanej, który został zwolniony dyscyplinarnie z pracy w odwecie za jego niezłomną postawę w czasie trwania konfliktu. Nie mam żadnych wątpliwości, że uzyska sprawiedliwy wyrok sądowy, ale czy tak powinny kończyć się konflikty w Polsce, kraju określanym, jako państwo prawa?

Ale w obliczu Nowego Roku nawet skandaliczny akt zamachu na wolność słowa w postaci zablokowania przez dyrektora A. Drybańskiego dostępu do internetu (w tym do mego bloga) w klinikach SK-1, nie przekreśla szans, że przyszłość może rysować się w jasnych barwach, pod jednym warunkiem – porzucimy bierność, poczujemy się tu, w Śląskim Uniwersytecie Medycznym, gospodarzami, a nie bezimiennymi pionkami przesuwanymi po szachownicy.

Pod koniec roku byliśmy świadkami wielu wydarzeń potwierdzających przesilenie, głowy się podniosły, usłyszeliśmy wiele dawno niesłyszanych słów. Szczególne uznanie i podziękowania należą się Prof. A. Witkowi za konsekwencję w działaniach wokół komisji konkursowej ds. ginekologii oraz NSZZ „Solidarność” (z jej dobrym duchem Panią Profesor A. Kochańską), która „murem” stanęła w obronie praw pracowniczych.