Pomoc dla Ukrainy

To jest też moja wojna

Stowarzyszenie Pokolenie ING Bank Śląski: 46 1050 1214 1000 0023 2833 5191

Witajcie!! Zapraszam wszystkich na fb Pokolenia. Będziemy dokładnie informować o wszystkich przedsięwzięciach. Proszę o pilne wpłaty bo na granicy w Krościenku dramat i z samego rana trzeba kupić pampersy, soczki dla dzieci itp. Równocześnie prośba o dokładne czytanie naszych komunikatów na fb bo nie możemy się rozjeżdżać w działaniu. Jesteśmy w stałym kontakcie z zarządzaniem kryzysowym wojewody i pogranicznikami. Wiemy co jest potrzebne. Dzisiaj bus od nas był po ukraińskiej stronie, mamy grubo ponad setkę wolontariuszy, jutro zaczniemy uruchamiać punkty w 15 miastach. Musimy działać sensownie i rozważnie żeby pomagać, a nie po to żeby mieć satysfakcję. Poniżej tekst z fb.

Wracamy!! Od dawna nie uruchamialiśmy fb, ale Putin i jego agresja na Ukrainę zmusza nas do działania. Dlatego wracamy, bo to też jest nasza wojna. Ukraina krwawi, Ukraina walczy. Prezydent Zeleński przejdzie do historii jako bohater. Na naszych oczach zmienia się cały współczesny świat. Musimy sobie uświadomić, że tam giną ludzie, którzy walczą też o nasze bezpieczeństwo. Tę wojnę musimy wygrać, wszyscy razem, dla nas, naszych dzieci, wnuków i w imię zwykłej przyzwoitości. Dlatego bardzo proszę wszystkich o pomoc. Ogłaszamy zbiórkę, która pójdzie w dwóch kierunkach- pomoc dla armii ukraińskiej czyli kamizelki kuloodporne, hełmy i wszystko co służy do obrony, a nie jest bronią i nade wszystko na zestawy medyczne dla żołnierzy. Jeżeli ktoś chce dawać pieniądze na broń, to postaram się jutro podać właściwe konto, ale my się tym nie zajmujemy. Drugi kierunek to pomoc humanitarna dla uchodźców i ludności cywilnej na Ukrainie. W tym momencie mamy zamówienia od konkretnych ludzi na ponad 500 kamizelek i hełmów- to są już kwoty milionowe. Po kilka razy dziennie będę się starał dawać wpisy i informować o naszych działaniach. Precz z komuną.

sobota, 1 sierpnia 2009

Tych ludzi brakuje…

Obserwując nasze życie publiczne, w skali krajowej, ale może przede wszystkim to najbliższe, miasta, dzielnicy, miejsca pracy nie sposób uciec od skierowania myśli na bardzo odległe wydarzenia. Do takiej refleksji skłania mnie szczególny dzień, 1 sierpnia, rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Zawsze przy okazji tej rocznicy rozpoczyna się dyskusja na ile samo powstanie, ale i inne wydarzenia historyczne z czasów II Wojny Światowej oraz okresu represji komunistycznych odbijają się na rozwoju bieżącej sytuacji w kraju.
Czy gdyby w naszym życiu publicznym było obecne pokolenie Kolumbów nie moglibyśmy wznieść się na wyższy poziom dialogu społecznego, czy wojenny, powojenny i emigracyjny upust krwi nie spacza naszej bieżącej rzeczywistości?
Czy zniszczone przedwojenne elity mogłyby zmienić bieg wielu spraw?
Co należy uczynić, byśmy potrafili ze sobą rozmawiać, a zachowując prawo do różnic poglądów potrafili nawzajem się szanować, by słowo porozumienie i kompromis nie były synonimem walki i dążeniem do pokonania i upokorzenia strony myślącej inaczej?

Autor: o

0 komentarze:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)