A to Polska właśnie?!

W tym tygodniu opinia publiczna w Polsce została zaalarmowana na skutek zmian na wystawie głównej w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Z tej wystawy znienacka usunięto portrety rtm. Witolda Pileckiego, o. Maksymiliana Kolbego i wielkoformatową fotografię rodziny Ulmów. Ta niebywała decyzja będąca wyrazem wrogości wobec najnowszej historii Polski i negacji doniosłej roli jaką odegrali wymienieni ludzie, bohaterowie naszych czasów spowodowała liczne protesty. Sądzę, że szybko dojdzie do przywrócenia stanu wyjściowego. Niemniej warto postawić pytanie: dlaczego w ogóle doszło do takiej sytuacji, jak są możliwe takie działania? W mojej ocenie osoba odpowiedzialna za funkcjonowanie tego muzeum (Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego?) w trybie natychmiastowym powinien dokonać analizy tych bulwersujących zdarzeń i podjąć stosowne kroki=usunięcia osób, które podjęły tę haniebną decyzję z grona kierownictwa muzeum.

O etyce

Zasady etyki lekarskiej to podstawa naszego zawodu. To fundament, opoka, bez której nie ma mowy o utrzymaniu jakości opieki lekarskiej. Niestety, znanych jest wiele przykładów gdy w imię fałszywie rozumianej solidarności zawodowej lekarze utrudniali ukaranie innych lekarzy, którzy ewidentnie sprzeniewierzyli się zasadom etycznym. Dziś stawiam pytanie czy studenci medycyny i stomatologii powinni być objęci tymi samymi krteriami co lekarze? Piszę o tym nie bez kozery bo w czasie egzaminu na wydziale stomatologii doszło do próby oszustwa i egzamin został unieważniony. De facto cały rok został ukarany za nieuczciwość pojedynczych osób. Jaka powinna być kara po starannym ustaleniu faktów? W mojej ocenie taka osoba (lub osoby) powinna być relegowana ze studiów w trybie natychmiastowym. I nie ma znaczenia, że to był ostatni egzamin w czasie studiów. Nie ma miejsca dla oszustów w gronie lekarzy, a student prezentujący taką postawę najpewniej nie będzie przestrzegał elementarnych zasad etycznych w pracy zawodowej. Tu powinny zapaść czytelne, jednoznaczne decyzje władz uczelni. To ma być jasny sygnał dla innych chętnych do tego rodzaju oszustwa, że kara będzie surowa i nieuchronna.

O systemie (?!) polskiej nauki

Rozważając różne aspekty funkcjonowania systemu polskiej nauki nie sposób pominąć kwestii finansowych. Bez środków finansowych na badania nauka nie może istnieć. Co więcej, postęp nauki wymaga coraz większych środków na badania. Oczywiście, same pieniądze nic nie znaczą, najważniejsi są ludzie, ambitni badacze gotowi na podjęcie każdego wyzwania. A kto jest motorem postępu, kto wykonuje mrówczą pracę "u podstaw"? Tę rolę pełnią młodzi ludzie, to esencja nauki i nadzieja na przyszłość. Jest oczywiste, że wiodąca rola w kreowaniu nauki, w wytyczaniu kierunków rozwoju przypada liderom nauki, doświadczonym badaczom, profesorom, kierownikom katedr i zespołów badawczych. Młodzi badacze zasługują na wszelkie wsparcie i pomoc. W tym celu są rozpisywane także konkursy dedykowane specjalnie dla tej grupy badaczy. Jednym z nich był projekt Sonata, w ramach którego o finansowanie projektu badawczego mogły ubiegać się osoby posiadające stopień doktora, uzyskany w okresie od 2 do 7 lat przed rokiem wystąpienia z wnioskiem. Czyli to ścieżka dla młodych naukowców, już z pewnym dorobkiem i dalszymi planami rozwoju. W ostatnim konkursie 7 (słownie siedem!) wniosków w skali kraju uzyskało finansowanie. To wygląda na niesmaczny żart, jak ma wyglądać rozwój młodych ludzi przy takim niskim poziomie finansowania?! To raczej ścieżka prowadząca do zniechęcenia o aplikowanie o granty badawcze. W mojej ocenie to sytuacja skandaliczna, nie do zaakceptowania. Wymagania tak, możliwości nie! To droga donikąd..

A to Polska właśnie...

Rekomendacje Rady Dziedziny Naukowej SUM

Praca pracowników naukowo-dydaktycznych podlega sysytematycznej ocenie a suma indywidualnych dorobków pracowników składa się na ocenę całej uczelni. Uzyskana kategoria ma istotny wpływ na wiele możliwości funkcjowoania każdej szkoły wyższej, także w zakresie finansowania. Stąd tak ważna jest aktywność i jakość pracy naukowej każego z nas. W maju br. Rada Dziedziny SUM określiła rekomendacje dotyczące minimalnego dorobku wyrażanego punktacją ministerialną w okresie 2 lat. Ten minimalny dorobek dla asystenta, adiunkta i profesora wynosi odpowiednio 80, 100 i 120 punktów. W mojej ocenie to bardzo niski próg wymagań. Zaproponowane wymagania to zaledwie 1-2 publikacje w zależności od punktacji pisma w okresie 2 lat!Trudno będzie uzyskać naszej uczelni kategorię A przy tak niskim poziomie wymagań dotyczących jakości pracy naukowej.