Składki na samorząd lekarski

Koleżanki i Koledzy!

Uprzejmie informujemy, że mimo sprzeciwu oraz intensywnych działań podejmowanych przez Śląską Izbę Lekarską, z dniem 1 stycznia 2015 r., zgodnie z uchwałą nr 27/14/VII Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 5 września 2014 r., będzie obowiązywać składka członkowska w podwyższonej wysokości tj:
– 60 zł miesięcznie dla lekarza i lekarza dentysty
– 10 zł miesięcznie dla lekarza stażysty.
Więcej: http://www.izba-lekarska.org.pl/aktualnosci/1088-komunikat_dotyczacy_skladek

Taki list na adres poczty elektronicznej otrzymałem 15 grudnia. To dobrze, że nasza Izba Lekarska podjęła działania w tej sprawie, niemniej faktem jest, że składka rośnie o 50%. Trudno nie znając szczegółowo problematyki działania samorządu lekarskiego ocenić czy zwiększenie składek jest uzasadnione. Warto wrócić do początków funkcjonowania samorządu lekarskiego na początku lat 90-tych. Wówczas oczekiwania środowiska lekarskiego w związku w reaktywacją idei samorządności zawodu lekarza były ogromne. Początki były trudne, należało wszystko od podstaw zorganizować, a osób pamietających okres międzywojenny działania samorządu lekarskiego nie było zbyt wiele. Jedną z pierwszych decyzji wtedy podjętych była wysokość składek członkowskich. Postanowiono, że na okres „rozruchu” będą one stanowić 2% pensji, a później zostaną zmniejszone do 1%. Wg mojej wiedzy ta obietnica nigdy nie została zrealizowana. Nie znam aktualnej wysokości średniej pensji lekarza zatrudnionego na etacie, czyli na umowę o pracę (bez wliczania dyżurów), ale nie sądzę by wynosiła ona 6000 zł.

• Stawiam zatem pytanie czy w istocie składka 60 zł miesięcznie jest uzasadniona?
• A może jest tak, że w ciągu ponad dwóch dekad funkcjonowania samorządu stojące przed nim zadania tak się rozrosły, iż podwyżka składek była nieuchronna?

Liczę na głosy Czytelników, lekarzy.

Życzę Czytelnikom bloga dużo zdrowia,
Świąt spędzonych w spokoju wraz z rodziną
oraz powodzenia w realizacji planów na nadchodzący rok

Komentarz innego Czytelnika

Pewnie komentarze nadsyłają Ci, co piszą prace lub próbują przynajmniej.
Faktem jest, że jak praca nie jest zwieńczeniem umowy, to powstaje bez jakiegokolwiek wsparcia uczelni - takie drobiazgi, jak pokrycie kosztów samej publikacji (jeśli wymagane) czy korekty językowej byłyby ułatwieniem. Ale ich nie ma. W tej sytuacji podawanie afiliacji przez niektórych może chyba być postrzegane jak... dopisywanie współautora, który nie kiwnął palcem.
Oczywiście są też argumenty "za", o których pisał autor bloga.

Odpowiedź

W odpowiedzi na pytanie Czytelnika z 20 grudnia 14:42 do poprzedniego tekstu prezentuję mój pogląd. Należy podać afiliację, gdyż wskazuje ona na miejsce zatrudnienia autora. Fakt, iż praca była poza uczelnią i nie była przez nią finansowana nic nie zmienia. Poza tym są jeszcze argumenty natury praktycznej: jeśli afiliacja nie zostanie podana praca po jej opublikowaniu nie będzie mogła być wliczona do dorobku naukowgo pracownika uczelni lub nie będzie mogła być brana pod uwagę przy konkursach na nagrodę naukową rektora uczelni. W moim dorobku naukowym większość prac spełnia opisane kryteria, a afiliacja zawsze była podawana. To zresztą leży w osobistym interesie autora by być identyfikowanym z szkołą wyższą o cenzusie uniwersyteckim.
W razie innych pytań lub wątpliwości w tej sprawie proszę o wykorzystanie mego adresu poczty elektronicznej.
Wojciech Pluskiewicz

APEL W SPRAWIE PAKIETU ONKOLOGICZNEGO

Okręgowa Rada Lekarska w Katowicach apeluje do Prezesa Rady Ministrów o wstrzymanie wprowadzenia w życie pakietu onkologicznego.
Rada zaznacza, że pakiet onkologiczny w obecnym kształcie jest niedopracowany, zarówno ze względów organizacyjnych jak i finansowych. Nie zostały uwzględnione zgłaszane postulaty medycznych środowisk specjalistycznych w tworzeniu przepisów regulujących funkcjonowanie pakietu, a także nie przeprowadzono żadnego programu pilotażowego.

Więcej: http://www.izba-lekarska.org.pl/aktualnosci/1091-apel_w_sprawie_pakietu_onkologicznego

O reformie polskiego systemu opieki zdrowotnej

16 grudnia 2014 roku w siedzibie Śląskiej Izby Lekarskiej odbyło się spotkanie dr. Jacka Kozakiewicza, prezesa ORL w Katowicach z dr. Mariuszem Wójtowiczem, prezesem Związku Pracodawców Ochrony Zdrowia Województwa Śląskiego - PZ. Głównym tematem spotkania były kwestie związane z pakietem onkologicznym, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

http://www.izba-lekarska.org.pl/aktualnosci/1090-komunikat_w_sprawie_pakietu_onkologicznego

Polak potrafi

Uniwersytet Medyczny w Łodzi - jako członek największego w UE konsorcjum Innolife - został zwycięzcą naboru Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii. To pozwoli uczelni na ubieganie się o środki na rozwój projektów z puli liczącej ok. miliard euro.

Na konferencji prasowej prorektor UM ds. nauki prof. Lucyna Woźniak poinformowała, że Europejski Instytut Innowacji i Technologii (EIT) jest agendą UE z siedzibą w Budapeszcie.

Instytucja prowadzi nabory do strategicznych partnerstw publiczno-prywatnych znanych jako Wspólnoty Wiedzy i Innowacji (Knwoledge and Innovation Communities - KIC). W poprzednich latach powołany został m.in. KIC klimatyczny oraz dotyczący laboratoriów europejskich, w których testowane są innowacje.

Łódzki Uniwersytet Medyczny jest regionalnym partnerem konsorcjum KIC Innolife, specjalizującym się w innowacjach na rzecz zdrowia i aktywnego starzenia. Uczelnia zaprosiła do współpracy przy tej inicjatywie Instytut Medycyny Pracy w Łodzi oraz firmę Ericpol.

KIC Innolife skupia ponad 140 partnerów, którymi są wiodące ośrodki naukowe, uniwersytety, przedsiębiorstwa oraz organizacje pozarządowe z 14 państw Europy. Wśród kluczowych uczestników tego partnerstwa znajdują się światowe koncerny m.in. Roche, Sanofi Aventis, Philips Electronics, Intel Corporation, a także Towarzystwo Maxa Plancka, Instytut Karolinska, Imperial College w Londynie, uniwersytety w Uppsali, Gent, Cambridge i Oxford.

- KIC Innolife to największe konsorcjum jakie do tej pory powstało w UE. Skupia instytucje, miasta, laboratoria, szpitale i koncerny, w których testowane są innowacyjne przedsięwzięcia i projekty przede wszystkim z obszaru nauki i edukacji, które mają poprawić jakość życia współczesnego społeczeństwa - podkreśliła prof. Woźniak.

Projekty prowadzone w ramach KIC Innolife w 25 proc. finansowane są z budżetu EIT, w 75 proc. - z funduszy UE, m.in. strukturalnych i Horizon 2020. - Wszystkie środki na projekty badawcze i innowacyjne przydzielane są na drodze konkursu. Spodziewamy się, że pierwsze z nich zostaną ogłoszone w połowie przyszłego roku - zaznaczyła prof. Woźniak.

Prorektor dodała, że budżet KIC Innolife w roku 2016 ma wynieść niespełna 90 mln euro, a w 2018 r prawie 200 mln euro. Członkowie konsorcjum wnoszą składki, z których finansowany będzie zarząd przedsięwzięcia.

W KIC Innolife działa sześć tzw. centrów doskonałości, ulokowanych w Skandynawii, krajach Beneluksu, Niemczech, Hiszpanii, Francji oraz Wielkiej Brytanii i Irlandii. Obok nich powołano sieć regionalnych klastrów "Innostars", w których podmioty akademickie, medyczne i naukowe współdziałają z biznesem - jednym z nich jest łódzkie partnerstwo UM, IMP oraz Ericpolu. "Innostars" działają też na Węgrzech, w Chorwacji, Portugalii, Słowenii i w Walii.

Władze UM chcą, aby strukturalnym wkładem uczelni w KIC Innolife był rozwój innowacyjnego kampusu farmacji (BRAin). "Wokół już istniejącego budynku farmacji powstaną nowe obiekty, w których prowadzone będą badania interdyscyplinarne z udziałem naszych partnerów, znajdzie się tu też miejsce dla Instytutu Biologii Medycznej PAN i akcelerator innowacyjności" - zaznaczyła prof. Woźniak.

Dyrektor IMP prof. Konrad Rydzyński podkreślił, że decyzja EIT oznacza dla polskich partnerów Innolife wejście do elitarnego grona. "Daje też dostęp do olbrzymich pieniędzy, bo szacuje się, że w pierwszej fazie do rozdzielenia będzie około miliarda euro. To naprawdę duże kwoty, ale trzeba umieć po nie sięgnąć - musi być dobry pomysł, dobry sposób na jego przedstawienie, realizację i wdrożenie - zaznaczył.

Obok Instytutu Medycyny Pracy partnerem UM będzie również łódzka firma Ericpol. Dyrektor ds. programów Ericpol Telecom dr Marek Gajowniczek wyjaśnił, że firma od lat współpracuje z organizacjami naukowymi i prowadzi program "Ericpol Science Ekosystem". "Większość naszej pracy to praca badawczo-rozwojowa; wiemy, że innowacje powstają poprzez sieć współpracujących ludzi. Innolife jest właśnie taką siecią" - podkreślił.

Nagrody rektorskie

Dziś, jak co roku o tej porze odbyła się uroczystość wręczenia nagród rektorskich w trzech kategoriach: nauce, dydaktyce i osiągnieciach organizacyjnych. Dla mnie zawsze najważniejsze były nagrody naukowe, jako wynikające z precyzyjnie zdefiniowanych wymagań. Grono osób nagrodzonych nie jest nigdy zbyt liczne; chciałbym zwrócić uwagę na pewne znamienne fakty. Otóż w zasadzie co roku nagradzane są te same osoby. Sądzę, że gdyby oszacować, jaki stanowią one odsetek wszystkich pracowników naukowo-dydaktycznych to okazałoby się, iż to tylko niewielka część zatrudnionych. Gratulując nagrodzonym nie sposób zapytać gdzie są inni pracownicy. Ta dysproporcja demonstruje, że dorobek naukowy uczelni tworzy relatywnie nieliczna grupa osób. A należy zwrócić uwagę, że coraz trudniej jest publikować w dobrych, renomowanych pismach o zasięgu międzynarodowym. Wymagania redakcji rosną, oczekuje się ciekawych, dobrze udokumentowanych wyników badań. Do tego potrzeba niemałych środków finansowych oraz, co ważniejsze, zapalonych naukowców. Jak widać jednak nie brakuje entuzjastów pracy badawczej, niemniej na dłuższą metę niezbędne jest zaangażowanie większej liczby pracowników.
Czekamy na „młody narybek”, bez dopływu nowej kadry nie można liczyć ciągle na aktywność tej samych osób.

Świat medycyny w mediach

Wczorajsze informacje w mediach zdominowały sprawy dotyczące medycyny.
Na pierwszym miejscu stawiam losy chłopczyka, którego przed 3 dniami znaleziono w okolicy Krakowa. Temperatura jego ciała wynosiła zaledwie +12 stopni, co z zasadzie przekreślało szanse na powrót do życia. Ale znakomity zespół pracowników szpitala uniwersyteckiego w Prokocimiu zdziałał cuda, cała Polska z napięciem czekała na kolejne wieści o zdrowiu chłopca. Dla mnie, pracownika wydziału lekarskiego w Zabrzu, szczególnie miło było oglądać relacje przekazywane przez naszego dawnego kolegę, Profesora Janusza Skalskiego. To właśnie Profesor kieruje zespołem osób ratujących to małe życie; należy gratulować kompetencji, zaangażowania i wiary w sukces jemu oraz innym pracownikom szpitala.
Tę wiadomość określę, jako dobry, optymistyczny wymiar medycyny.
Ale wczoraj mieliśmy jeszcze drugą, nazwijmy ją, złą, szkodliwą informację.
Otóż pokazano historię mężczyzny, któremu odmówiono przyjęcia do szpitala w Janowie Lubelskim. Krótko potem ten pacjent zmarł, a relacja członków rodziny była przejmująca.
Dlaczego określam tę informację, jako złą? Otóż dziennikarze programu Info w wiadomościach emitowanych o godzinie 22 nie przebierając w słowach oskarżyli lekarza o spowodowanie śmierci pacjenta, jednoznacznie wskazując winnego. A przecież nie mogą mieć w tej sprawie żadnej rzetelnej wiedzy, pomijając kwestię kompetencji w sferze medycyny. To jest skandaliczna sytuacja, niestety często obserwowana w polskich mediach w odniesieniu do relacji dotyczących tego typu dramatycznych wydarzeń. Niebywała łatwość sądu, bezpodstawne, bo niepoparte żadnymi dowodami oskarżenia stoją w głębokiej sprzeczności z etyką zawodu dziennikarza, który powinien zachować bezstronność.
To niebezpieczna socjotechnika, to celowe szkalowanie lekarzy.
• Dlaczego nasze środowisko zostało zepchnięte na tak negatywny margines życia społecznego?
• Dlaczego nie potrafimy się bronić?
• Jak można zgodzić się na tak jawne atakowanie całego środowiska lekarskiego?
Sądzę, że – przynajmniej częściowo – wina leży po naszej stronie. Nasz głos jest słabo słyszalny, nie potrafimy skutecznie domagać się respektowania naszych racji, czasem w imię źle pojętej lojalności zawodowej bronimy innych lekarzy, którzy sprzeniewierzyli się zasadom etyki, a obrona dobrego imienia na sądowej wokandzie to raczej ewenement niż norma.
Gdybyśmy – jako całość środowiska, łącznie z organami samorządu lekarskiego – odpowiednio dbali o własny wizerunek i dobre imię dziennikarze zastanowili by się długo przed rzucaniem takich oskarżeń.
Opisana sprawa wymaga oczywiście wyjaśnienia, a w razie udowodnienia błędu w postępowaniu lekarza wyciagnięcia stosownych konsekwencji.

Film absolwenta naszej uczelni

Dziś na blogu prezentuję wyjątkowy film nakręcony w Rokitnicy przez absolwenta naszej uczelni (film otrzymałem drogą poczty elektronicznej 28 listopada). Autor pokazuje jak wygląda budynek dawnego akademika męskiego, w którym znajdowało się także Studium Wojskowe i klub Czarny Kot. Sentymentalne nuty tego filmu są oczywiste – lubimy wracać do czasów młodości, ale najważniejszy jest dzisiejszy stan tego ogromnego budynku. Wielu z nas pamięta czasy, gdy Rokitnica kipiała życiem, a setki studentów codziennie przewijały się przez kampus.

Jak mogło dojść do takiej degradacji tego centrum akademickiego?

Przyczyn jest z pewnością wiele, nie mam intencji stawiania zarzutów czy oskarżeń – dzięki naszemu Koledze pokazuję jak jest dziś.

Czy kiedykolwiek uda się odbudować Rokitnicę? Niestety, upływ czasu jest bezlitosny, destrukcja materii jest aż nadto dobitnie widoczna na tym filmie.

A poza tym, czy w dobie „Katowico-centryzmu” (przepraszam z neologizm) naszej uczelni można wierzyć w odwrócenie biegu czasu?

Przeczytane w prasie

Polski Mc Uniwersytet: Student zdobywa dziś dyplom, jakby kupował hamburgera

Dyplomatorium

Dziś w Domu Muzyki i Tańca odbyło się dyplomatorium dla tegorocznych absolwentów naszej uczelni, lekarzy i lekarzy-dentystów. To jest zawsze miły dzień, swego rodzaju święto akademickie. Ten dzień to ukoronowanie wieloletniego trudu włożonego w opanowanie obszernego materiału zaczynającego się od anatomii, biochemii czy biologii i kończącego się na dyscyplinach klinicznych. Sala była zapełniona absolwentami ubranymi w togi oraz licznie przybyłymi członkami ich rodzin. Obecnych było około 20 profesorów i doktorów habilitowanych wydziału oraz zaproszeni goście, wśród których była także Prezydent Zabrza Małgorzata Mańka-Szulik. Dyplomatorium prowadził Dziekan Prof. M. Misiołek, obecni byli prodziekani oraz Rektor Prof. P. Jałowiecki.
Pierwszym punktem programu był wykład Prof. E. Wylęgały. To był znakomicie ujęty opis pracy lekarskiej. W zasadzie bez stosowania pomocy mulitimedialnych wykładowca zarysował istotę pracy lekarza, pokazał, co należy uczynić by zrealizować to powołanie oraz wskazał, jakie przymioty i cechy osobiste są niezbędne w codziennej pracy z pacjentem. To nie był zwykły wykład, to było przesłanie lekarza-humanisty skierowane przez wybitnego klinicystę i naukowca do młodych adeptów medycyny stojących na początku swej drogi zawodowej.
Najważniejszym punktem spotkania było wręczenie dyplomów oraz przyjęcie przysięgi Hipokratesa. Niektórzy studenci zostali narodzeni za specjalne sukcesy np. na niwie sportowej lub za wyniki w nauce. Dyplomatorium zakończyło odśpiewanie pieśni „Gaudeamus”. Potem były już tylko pamiątkowe zdjęcia…

O karierze naukowej ze światowej perspektywy

Czy warto prowadzić pracę naukową? Czy student lub początkujący lekarz powinien prowadzić pracę naukową?
Te pytania stawiam nie bez przyczyny, a bezpośrednią inspiracją jest wykład Prof. Marka Radomskiego dotyczący kariery naukowej. Prof. Radomski, wybitny polski naukowiec został zaproszony do pełnienia funkcji dyrektora naukowego nowego ośrodka badawczego, Kardio-Med. Silesia, jaki powstaje w Zabrzu. Profesor 30 października wygłosił dla studentów bardzo ciekawy wykład pokazujący możliwe ścieżki kariery naukowej. W spotkaniu wzięło udział około setka studentów, wykład został wygłoszony po angielsku, ale dyskusja odbyła się w języku polskim. Roztaczany przez Profesora obraz nauki był fascynujący i inspirujący, a ścieżka kariery naukowej to droga godna zaangażowania i poświęceń. Przedstawił szczegółowo etapy kariery wielu jego podopiecznych i doktorantów. Zgodnie ze słowami Profesora warto rozważyć wybór tego kierunku kariery życiowej, choć otwarte jest pytanie czy na ile wzorce ze świata nauki amerykańskiej czy zachodnioeuropejskiej przystają do naszej, polskiej rzeczywistości.
Spore zainteresowanie mierzone liczbą obecnych wskazuje, że prowadzenie badań naukowych wydaje się interesujące dla studentów naszej uczelni. Chciałoby się w przyszłości widzieć wielu z nich w gronie młodych pracowników dydaktyczno-naukowych uczelni. Niestety, praktyka ostatnich wielu lat jest zupełnie odmienna, w zasadzie nie zatrudnia się nowych pracowników. Obawiam się, że kariera naukowa, zgodnie z wytyczoną przez wykładowcę ścieżką, nie ma szans zostać zrealizowana w murach naszej uczelni. A szkoda, bez dopływu „młodej krwi” skazujemy naszą uczelnię na niebyt w sferze nauki, bo na dłuższą metę nie da się pogodzić coraz większego obciążenia obowiązkami dydaktycznymi i usługowymi z prowadzeniem pracy naukowej.
Nauka nie znosi konkurencji, wymaga skupienia i spokoju.

Apel o poparcie

Proszę poparcie kandydatury Zbigniewa Kopczyńskiego w wyborach do Sejmiku Wojewódzkiego.

Znamy się od 1980 roku, to wystarczająco długi czas by przekonać się, że to znakomita osoba do pełnienia funkcji publicznych. Kandydat do pełnienia funkcji publicznych powinien spełniać wiele warunków, niemniej chciałbym zwrócić uwagę na pewną ważną i pomijaną zwykle cechę. Praca w organach samorządowych podobnie, jak w takich gremiach wybieralnych, jak Sejm czy Senat wymaga niezależności i samodzielności tak w wymiarze intelektualnym, jak i pod względem charakteru. Jest zrozumiałe, że każda osoba jest wpisana w jakiś nurt poglądów, ale niezwykle ważne jest by przynależność do jakiejkolwiek formacji nie sprowadzał roli osoby zasiadającej w Sejmiku czy Sejmie li tylko do funkcji podnoszącego rękę w czasie głosowań. Zbyszek z pewnością jest taką niezależnie myślącą i działającą osobą. To jest gwarancja, że będzie dobrze reprezentował w Sejmiku interes mieszkańców naszego regionu.

Chorzowianin, żonaty, czwórka dzieci. Współwłaściciel i prezes spółki medycznej.

Podczas studiów prezes Niezależnego Zrzeszenia Studentów Politechniki Śląskiej. W stanie wojennym ukrywał się, później internowany, działał w konspiracji.

Założyciel Chorzowskiego Komitetu Obywatelskiego. Radny Rady Miasta w I kadencji, współautor znaczących reform. Działacz i założyciel kilku partii prawicowych. Obecnie pełnomocnik okręgowy Prawicy Rzeczypospolitej.
Założyciel Stowarzyszenia Henryk Sławik – Pamięć i Dzieło, Stowarzyszenia NZS 1980, członek Zarządu w Społecznym Komitecie Budowy Ośrodka Leczenia i Rehabilitacji Przewlekle Chorych w Katowicach oraz Klubie Niezależnych Stowarzyszeń Twórczych Marchołt.

Inicjator i organizator szeregu inicjatyw społecznych, z których najbardziej spektakularne są coroczne Śląskie Spotkania Młodzieży Państw Grupy Wyszehradzkiej.

Wieloletni felietonista „Chorzowianina”. Obecnie prowadzi blog zbigniewkopczynski.salon24.pl a jego wpisy przedrukowywane są w kilku czasopismach elektronicznych.

„Uważam, że podstawą ładu społecznego powinien być, oparty na katolicyzmie, konserwatyzm a w gospodarce tyle wolności, ile jest w dzisiejszych realiach możliwe.

W dyskusji politycznej cenię argumenty rzeczowe i logiczną argumentację, bez uciekania się do emocji i ataków personalnych. Za główną przyczynę wielu obecnych problemów uważam szerzenie przez polityków i media mitów, urągających elementarnej wiedzy i zasadom logicznego myślenia, oraz grania na emocjach i obawach zwykłego człowieka, co skłania wielu wyborców do podejmowania błędnych decyzji.

W Sejmiku bronić będę życia i rodziny a także zajmę się gospodarką i budżetem województwa, ciężko doświadczonego rządami koalicji PO-RAŚ-PSL. Wykorzystam w tym moje doświadczenie i zaproponuję wprowadzenie budżetu zadaniowego oraz przeglądu instytucji marszałkowskich pod względem ich celowości i efektywności.”

O nauce

We wrześniu br. brałem udział w obradach corocznego kongresu ASBMR (American Society of Bone and Mineral Research) w Houston. Pisałem o tym spotkaniu dwukrotnie (16 i 22 września) zwracając uwagę na istotne różnice między zasadami obowiązującymi w świecie światowej i polskiej nauki. Jak wiemy, te różnice są znaczne, a realia prowadzenia badań naukowych w Polsce odbiegają od zwykłego poziomu w wielu krajach Zachodu.
Niemniej – nie negując występowania szeregu słabości polskiego życia naukowego – nie można nie zauważyć, że także w świecie zachodnim występują negatywne zjawiska. Mam w tej kwestii pewne spostrzeżenia z tego kongresu. Na jednej z sesji przedstawiono wyniki badań dotyczących oceny ryzyka złamań. Grupa badana liczyła wiele tysięcy osób, a czas obserwacji był długi. Celem tego badania była ocena czy wstępna ocena ryzyka złamań była zgodna z liczbą faktycznie zanotowanych złamań w okresie obserwacji. Oczekiwano, że te osoby, które doznały złamań powinny mieć wyższą wartość ryzyka złamań mierzoną metodą FRAX. Okazało się, że takiego zakładanego związku nie było. W mojej ocenie to podważa wartość metody FRAX, która jest zaaprobowana przez WHO. Skoro estymowane zagrożenie nie jest potwierdzane przez rzeczywiście występujące zjawisko (złamanie) to ten fakt podważa wartość metody. W tym duchu zabrałem głos w dyskusji sugerując, że należy opracować całkiem nową metodę oceny ryzyka złamań. Ku memu zdziwieniu otrzymałem odpowiedź, że negatywny wynik nie podważa wartości metody i trzeba ją doskonalić. Głosu nie zabrał obecny na sali Prof. J. Kanis, twórca FRAX-u. Zwyciężyła „polityka”, a obiektywne wyniki badania zostały zlekceważone. Niestety, coraz częściej do nauki wkraczają względy pozanaukowe. Widzimy wpływ różnego rodzaju lobby, np. przemysłu farmaceutycznego. Szkoda, że takie pozamerytoryczne wkraczają do świata nauki, który z natury powinien być niezależny od wpływów zewnętrznych.

Podsumowanie dyskusji minionego miesiąca

Od jakiegoś czasu nie pisałem osobnych tekstów podsumowujących mijający miesiąc. Ale dziś chciałbym poświęcić parę zdań szerokiej dyskusji, jaką wywołał ostatni tekst poświęcony nowemu centrum sportowego. Miałem zamiar zwrócić uwagę na nierówne traktowanie „Centrali” i „peryferiów” uczelni. To smutny fakt, jak widać dysproporcje między wydziałami mają trend do zwiększania się zamiast wyrównywania. Ale, ku memu zdziwieniu, dyskusja poszła w innym kierunku. Wiele głosów studenckich, za które dziękuję, wskazało na liczne problemy wydziału w Zabrzu związane z rozproszeniem bazy klinicznej poza Zabrzem. Sporo uwagi poświęcono szpitalowi klinicznemu w Zabrzu, a ściślej - mechanizmom, które spowodowały, że tego szpitala, szpitala klinicznego z prawdziwego zdarzenia w Zabrzu nie ma. Z pewnością wiele czynników (i osób) przyczyniło się do zablokowania tej kluczowej inwestycji dla Zabrza. Ale nie o tym dziś chcę pisać. Wiele komentarzy Czytelników zwróciło uwagę na liczne problemy wydziału i te uwagi chciałbym nakierować na myślenie innego rodzaju. Nowego szpitala nie będzie (przynajmniej w możliwym do przewidzenia horyzoncie czasowym), studenci będą zmuszeni do ciągłych perygrynacji po Śląsku. Stąd właściwa droga do poprawy sytuacji musi być wpasowana w istniejące realia. Sądzę, że nawet w tak trudnej sytuacji materialnej i lokalowej, z jaką boryka się wydział możemy pokusić się o znaczący postęp.
Pamiętajmy, że ranking wydziału jest pochodną wielu czynników, np. ilości i jakości prowadzonych badań czy poziomu samej dydaktyki.
Co zrobić by poprawić postrzeganie wydziału?
Jakie należy podjąć działania by studia w Zabrzu się kojarzyły się głównie z gehenną gonitwy z jednego miejsca zajęć na drugie?
Czy nie można lepiej prowadzić zajęć?
Czy nie można lepiej ich zorganizować?
Czy nie możemy prowadzić więcej badań naukowych?
Istnieje szereg innych, ważnych obszarów działania uczelni. Chodzi o to by zmieniać na lepsze to, co jest możliwe. Ale to niezbędna jest aktywność pracowników i studentów, a także „otwarta głowa” władz uczelni. Działania typu administracyjnego (vide komisja nadzorująca prowadzenie zajęć) nie są właściwą drogą wiodącą do poprawy. Mam nadzieję, że ta dyskusja aktualnie prowadzona na blogu będzie zarzewiem szerszej dyskusji w gremiach uczelnianych, a w efekcie wprowadzi nas na tory postępu.
Bierność, milczenie, dystans do spraw uczelni prowadzi donikąd.

Równi i równiejsi

Dziś na stronie uczelni zamieszczono informacje o otwarciu centrum sportowego w Katowicach. Zgodnie z informacją ma ono służyć studentom wszystkich wydziałów. To dobra wiadomość dla studentów z Katowic, ale także kolejny przykład wskazujący na nierówne szanse studentów z Katowic i Zabrza. Ci ostatni masę czasu spędzają w podróżach do klinik należących nominalnie do wydziału zabrzańskiego, ale zlokalizowanych w odległych Katowicach. Endokrynologia, Alergologia, Okulistyka, Chirurgia Szczękowa, Centrum Symulacji to jednostki znajdujące się w Katowicach, do których muszą jeździć studenci z najstarszego wydziału uczelni. Teraz dojdą zajęcia sportowe.
Chętnie zamieszczę na blogu informacje, do jakich klinik w Zabrzu są zmuszeni podróżować studenci z Katowic. Jeśli Czytelnicy mają taką wiedzę proszę o nadsyłanie komentarzy.
Nie słyszałem o takiej sytuacji, widać są w naszej uczelni wydziały wiodące i peryferyjne…

O książce i filmie o Profesorze Zbigniewie Relidze

Od jakiegoś czasu telewizja „bombarduje” nas informacjami o filmie „Bogowie”, którego głównym bohaterem jest Prof. Z. Religa. Równolegle z tym obrazem powstała książka o Profesorze autorstwa D. Kortko i J. Watoły. Wczoraj ją przeczytałem, dziś zobaczyłem film. To dobra kolejność; książka z oczywistych względów obejmuje znacznie szerszej biografię tego wybitnego człowieka. Dla mnie osobiście, mieszkańca Zabrza oraz osoby biorącej udział w wielu opisywanych wydarzeniach zarówno książka jak i film były interesujące. Polecam je gorąco, a opis i obraz barwnej osoby Profesora na pewno gwarantuje emocje każdemu odbiorcy. To był ktoś z rzędu tych, którzy wyprzedzają epokę, choć przecież Prof. nie był wolny od ludzkich słabości czy wad.
Jedną z głównych ról odgrywa Romek Cichoń, mój kolega z roku studiów, dziś wybitny kardiochirurg. W 1980 roku razem zakładaliśmy Niezależne Zrzeszenie Studentów w Śląskiej Akademii Medycznej, a opisywane trudności w początkach jego pracy zawodowej, jako efekt działań komunistycznej służby bezpieczeństwa, były wspólne dla wielu z nas, niepokornych studentów.
Na końcu muszę zwrócić uwagę na pewien błąd na stronie 227 książki. Autorzy opisują wydarzenia związane z planowaną budową nowego szpitala klinicznego w Zabrzu. Gdy upadła koncepcja stworzenia ACM (Akademickie Centrum Medyczne) ówczesny Minister Zdrowia Prof. Religa zabiegał o publiczne środki na powstanie takiego obiektu. To była szansa (pewnie ostatnia) na powstanie w Zabrzu, kolebce naszej medycznej uczelni szpitala klinicznego z prawdziwego zdarzenia. Niestety, ludzie małej wiary (by nie nazwać ich bardziej dosadnie) skutecznie zablokowali tę inicjatywę. Senat, którem przewodniczyła ówczesna Rektor uczelni Prof. E. Małecka-Tendera podjął uchwałę by odrzucić ofertę. Autorzy piszą, że „nawet profesorowe z Zabrza byli przeciwko".
W tym czasie byłem członkiem Senatu uczelni i informuję, że Prof. L. Poloński – były dziekan wydziału oraz Prof. W. Król – ówczesny dziekan oraz ja głosowaliśmy za powstaniem tego szpitala.

O zabrzańskim życiu akademickim

W czasie dzisiejszego posiedzenia Rady Wydziału przedstawiono wyniki ostatniego lekarskiego egzaminu końcowego. Wyniki naszych absolwentów nie są zbyt dobre co z pewnością jest pochodną wielu czynników. Niestety, nikt z grona członków RW nie zabrał głosu w tej sprawie. To kolejny przykład braku merytorycznej dyskusji dotyczącej dydaktyki. Zapaść związana z nadmiernym obciążeniem dydaktyką, braku młodej kadry i coraz większymi obowiązkami usługowymi związanymi z opieką nad pacjentami jest aż nadto widoczna.
Jak wyjść z tego impasu?
Na pewno nie da się tego uzyskać bez szerokiej dyskusji, ale tej – jak widać – nie ma.

Uwagi Czytelnika z Olsztyna

Panie Profesorze,


W niedawno opublikowanym tekście dotyczącym wyników egzaminu LEK są nieścisłości.
Studenci z Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego błędnie zostali ujęci w tabeli:
Poniżej przedstawiamy wyniki lekarzy, którzy ukończyli studia w ostatnich 2 latach według ukończonej uczelni (strona CEM).
Takich studentów nie mamy. Cytowana tabela nie odnosi się do studentów Wydziału Nauk Medycznych UWM w Olsztynie.
Nasi studenci zdawali po raz pierwszy LEK i miarodajna jest tabela ostatnia na stronie CEM:
Poniżej zestawione zostały wyniki lekarzy zdających po raz pierwszy
W związku z tym nasi studenci zajęli 4. Miejsce, a nie 9.
Proszę o korektę, bo niewłaściwym jest porównywanie poziomu naszych absolwentów z absolwentami innych uczelni, którzy zdawali LEK po raz drugi lub trzeci (ukończyli studia w ostatnich 2 latach!).
Wydaje mi się, że wrzucanie do jednego worka absolwentów zdających po raz pierwszy, drugi i trzeci zamazuje poziom przygotowania absolwentów. Ostatnia tabela na stronie CEM powinna być analizowana. Wydział Lekarski w Zabrzu znalazł się na 11 miejscu, co powinno być impulsem do lepszej pracy dydaktycznej, ponieważ dopiero po dwóch latach studenci Ci nadrabiają braki z macierzystej uczelni.

Ważny komunikat

Komunikat z posiedzenia sejmowej Podkomisji stałej ds. ekonomki edukacji i nauki w dniu 25 września 2014.

Wyniki egzaminów końcowych

Podaję wyniki ostatniego egzaminu końcowego absolwentów wydziałów lekarskich i stomatologii. Wśród młodych lekarzy pierwsze miejsce zajęli absolwenci CM UJ; nasi młodsi koledzy z wydziału w Katowicach uplasowali się na szóstym miejscu, a absolwenci z Zabrza o trzy miejsca niżej. Różnice punktowe na pierwszych miejscach nie były duże (pierwsze i szóste miejsce to różnica tylko 3 punktów), a już średnia dla wydziału zabrzańskiego była niższa o 7 punktów niż liderów. Może zaskakiwać niezła, dziewiąta lokata absolwentów Wydziału Lekarskiego z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, który dopiero w tym roku wypuścił pierwszy rocznik absolwentów.

Wśród młodych dentystów liderują koledzy z Białegostoku, a ostatnie miejsce zajmują absolwenci z Poznania, od lat zwykle plasujący się wśród najlepszych. Nasi absolwenci zajęli piąte miejsce, ale już 7 punktów za najlepszymi.

Warto przestudiować szczegółowe dane zawarte w tabelach dostępnych poniżej.

Zbiorcze wyniki Lekarskiego Egzaminu Końcowego w sesji wrzesień 2014 r.
Zbiorcze wyniki Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego w sesji wrzesień 2014 r.

Inauguracja roku akdemickiego 2014/2015

Wczoraj odbyła się inauguracja roku akademickiego 2014/2015. To jest zawsze ważne wydarzenie w życiu każdej uczelni. W tym roku inauguracja miała szczególny wymiar z powodu nadania Prof. Grzegorzowi Opali tytułu honorowego profesora naszej uczelni. Niestety, nie mogłem osobiście być tego dnia w Katowicach, gdyż prowadziłem zajęcia dydaktyczne. Sądzę, że inauguracja powinna odbywać się przed rozpoczęciem zajęć dydaktycznych; to jest zbyt ważne wydarzenie. Poniżej przedstawiam relację pracownika naukowo-dydaktycznego, który brał udział w tej uroczystości.

3 października w Katowicach-Ligocie odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 2014/2015. Aula im. prof. Witolda Zahorskiego była prawie pełna. Trzy rzędy były zarezerwowane dla zaproszonych gości Rektora, następnie dla członków Senatu i przedstawicieli Rad Wydziałów. W jednym sektorze zasiedli goście Pana prof. Grzegorza Opali, w drugim przedstawiciele nowo przyjętych studentów, którzy za chwilę dostąpią zaszczytu immatrykulacji. Miejsca na galerii były też zajęte, brakowało mi studentów z innych lat. Uroczystość rozpoczęła się tradycyjnie tzn. od odśpiewania Hymnu Państwowego i powitania zebranych przez JM Rektora SUM.
Przemówienie inauguracyjne Rektora Pana prof. dr hab. Przemysława Jałowieckiego było nieszablonowe i bardzo interesujące; wskazywało nowe zadania uniwersytetu tzn. nie tylko szkolenie czy badania naukowe, ale także współpraca z otoczeniem, środowiskiem zarówno naukowym jak i biznesowym. Warto podkreślić, że zostały wymienione te działania naukowe, z których powinniśmy być dumni. Poparte to było wspaniale przygotowaną, nowoczesną prezentacją multimedialną.
Następnie wysłuchaliśmy wystąpień Pana Igora Radziewicza-Winnickiego - Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia, Wojewody Śląskiego, Marszałka Sejmu Śląskiego, Pani Prezydent miasta Zabrza, Jego Eminencji arcybiskupa Wiktora Skworca, dr Jacka Kozakiewicza – Prezesa Śląskiej Izby Lekarzy i poprzez łącza satelitarne Premiera prof. Jerzego Buzka. Po zakończonej immatrykulacji głos zabrał Przewodniczący Samorządu Studenckiego.
Następnie odbyła się druga część uroczystości tzn. nadanie tytułu Profesora Honorowego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego panu Prof. Grzegorzowi Opali. Wnioskodawcami byli Panowie Profesorowie: Krzysztof Gołba, Marek Jasiński, Tadeusz Krzemiński. Laudację wygłosił Prof. Marek Jasiński wskazujący na trzy obszary zasług Pana Profesora, jako naukowca, jako lekarza i jako wielkiego społecznika. To wystąpienie było bardzo wzruszające, nawet wygłaszającemu te słowa momentami głos się załamywał. Ale jeszcze bardziej wzruszające było wystąpienie Pana Profesora Opali. Myślę, że wszystkich obecnych na sali do głębi poruszyły słowa przyjaciela Pana Profesora – Generała. Za to, że w szeregach związku jest uznany naukowiec, społecznik i człowiek honoru dziękowała Przewodnicząca Zakładowej Solidarności Pani Danuta Jarosz.
W dalszej części uroczystości inauguracji roku akademickiego Pan Prorektor prof. Jan Duława w towarzystwie Podsekretarza Stanu lub Wojewody wręczał wielu naszym pracownikom odznaczenia państwowe i resortowe, nagrodzeni też byli medalem SUM zasłużone osoby dla naszej uczelni. Kolejnym punktem uroczystości było uroczyste pożegnanie profesorów odchodzących na emeryturę. W Ich imieniu głos zabrał Pan prof. Władysław Pierzchała wskazując, że czas biegnie nieubłaganie liniowo, ale też zakreśla cykliczne okręgi.
Wykład inauguracyjny wygłosił Honorowy Profesor SUM Grzegorz Opala wskazując na priorytetowe zadania, jakie stają przed medycyną w związku z starzejącym się społeczeństwem.
A na zakończenie uroczystości wszyscy wraz z chórem zaśpiewaliśmy Gaudeamus.

Przedstawiam ważną inicjatywę polskiego środowiska naukowego. Komitet kryzyzowy tworzą przedstawiciele nauk humanistycznych, ale nauka jest jedna. Kryzys polskich uniwersytetów, zapaść polskiej nauki są oczywiste, ale - jak widać z działań szeroko rozumianej władzy państwowej - widzą to tylko środowiska uniwersyteckie. Każda inicjatywa uświadaniająca polskiej opinii publicznej jak ważna jest nauka dla państwa warta jest wsparcia. Analiza ostatniego ćwierćwiecza i stanu polskiej nauki niestety wskazuje, że nie możemy liczyć na zrozumienie klasy politycznej, jako całości, dla wagi tej sfery. Musimy podjąć wspólny wysiłek, inaczej nadal będziemy podążać drogą donikąd.

W grudniu 2013 w toku debat i wspólnych działań wyłoniła się grupa, która przybrała nazwę Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polski.
W kwietniu 2014 grupa ukonstytuowała się jako stowarzyszenie, które łączy osoby zainteresowane przyszłością polskiej humanistyki ponad podziałami politycznymi i światopoglądowymi.
Naszym celem jest działanie na rzecz przezwyciężenia kryzysu instytucjonalnej nauki, zwłaszcza humanistyki, oraz integracja środowisk, którym los nauki nie jest obojętny.

CZŁONKOWIE

Maria Dzielska (członek honorowy)
Karol Tarnowski (członek honorowy)
Jerzy Kochan (członek honorowy)
Piotr Graczyk
Mateusz Werner
Marta Olesik
Marcin Pańków
Magdalena Saganiak
Jagoda Hernik Spalińska
Wojciech Engelking
Halszka Witkowska
Mateusz Piotrowski
Aleksander Temkin
Barbara Markowska
Jan Burzyński
Maciej Łapski
Wojciech Przybylski
Piotr Górski
Mateusz Janik
Tomasz Herbich
Jakub Gomułka
Marcin Jewdokimow

List otwarty Komitetu Kryzysowego

Posiedzenie Rady Wydziału w Zabrzu

Dzisiejsze posiedzenie Rady Wydziału rozpoczęło się od pożegnania zasłużonych Profesorów, którzy odchodzą na emeryturę. Dziekan Prof. M. Misiołek serdecznie pożegnał Prof. Prof. J. Drugacza, K. Ślusarczyka i A. Wiczkowskiego licząc na ich dalszą obecność w życiu uczelni.
Pani dr hab. A. Grzanka w imieniu komisji wydziałowej oceniającej jakość procesu dydaktycznego przedstawiła wyniki kontroli z minionego roku akademickiego. Generalnie, audyt wypadł pozytywnie, natomiast są spore problemy w zakresie jakości bazy dydaktycznej czy narzędzi służących prowadzeniu zajęć, np. sprzętu audiowizualnego.
W dalszej części posiedzenia Dziekan Misiołek krótko przedstawił aktualne problemy dotyczące dydaktyki; zasygnalizował występowanie różnych trudności i zagrożeń np. wzrastającą liczbę studentów czy wyzwanie w postaci inauguracji anglojęzycznych studiów stomatologicznych. Nie sposób było nie dostrzec dużego zaangażowania władz wydziału. Na końcu Dziekan zachęcił do dyskusji. Sądziłem, że zgodnie z słowami skierowanymi przez Dziekana do członków RW zogniskuje się ona na sprawach studenckich. Niestety, rozpoczęła się dyskusja dotycząca procesu uzyskiwania stopnia doktora habilitacyjnego… Nie neguję, to ważne kwestie, ale dydaktyka – szczególnie na początku nowego roku akademickiego - musi być postrzegana, jako priorytet. Zabrałem głos zwracając uwagę na szereg zagrożeń dotyczących procesu dydaktycznego. Ciągle zwiększające się obciążenie dydaktyczne sięgające 300 i więcej godzin rocznie, brak młodej kadry czy brak poprawy w zakresie bazy dydaktycznej nieuchronnie muszą powodować obniżanie się jakości dydaktyki. W wielu katedrach jest ogromny niedobór pracowników, a liczba nadgodzin sięga setek.
Dlaczego nie przyjmuje się nowych pracowników? Nie mogę tego pojąć.
Obrany kierunek wiedzie donikąd, poziom dydaktyki musi się obniżać, a takie obciążenie dydaktyczne odbija się także na zaangażowaniu w pracę badawczą.
Miałem nadzieję, że rozpocznie się merytoryczna dyskusja, w końcu na sali było wielu kierowników katedr borykających się z ogromnymi problemami z organizacją prawidłowego procesu dydaktycznego. Ale nikt głosu nie zabrał…
Nie rozumiem, kiedy i gdzie mamy zabierać głos jak nie na posiedzeniu RW?
Czyżby wszyscy obecni byli zadowoleni z aktualnej sytuacji?

O pracy naukowej z amerykańskiej perspektywy

Ważnym przesłaniem pracy naukowej jest jej utylitaryzm. Same badania, bez przełożenia na inne sfery życia to często sztuka dla sztuki. Oczywiście dotyczy to badań klinicznych, gdyż badania podstawowe rządzą się innymi prawami. Te dość oczywiste stwierdzenia dobitnie potwierdzają moje obserwacje poczynione na ostatnim kongresie ASBMR w Houston. W zasadzie wszystkie prezentowane badania, szczególnie te wiodące, zakwalifikowane do sesji plenarnych, były bardzo mocno umocowane w rzeczywistości. Element praktycznego wykorzystania wyników badań z podawaniem zmniejszania kosztów opieki zdrowotnej to prawie norma. Liczba instytucji zaangażowanych w proces badawczy jest imponująca. To nie tylko uniwersytety; aktywną rolę odgrywają agencje rządowe, prywatne organizacje czy niezależni sponsorzy. Wszystko jest nakierunkowane na sukces mierzony efektem społecznym, np. zmniejszeniem liczby złamań, ale także bezpośrednimi oszczędnościami ekonomicznymi. To podstawowa różnica między nauką amerykańską czy szerzej zachodnią, a naszą. U nas w praktyce znalezienie sprzymierzeńców w realizacji idei badawczych jest bardzo trudne. Oczywistym partnerem powinno być Ministerstwo Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia, organy samorządu terytorialnego, w końcu szeroko rozumiany biznes. Niestety, świadomość, że nauka to motor postępu i rozwoju państwa jest w Polsce bardzo mała. Bez fundamentalnych zmian funkcjonowania organów państwa, zmian prawa (np. ulgi podatkowe dla przedsiębiorców wspierających działalność badawczą) i chęci do implementacji do praktyki wyników badań na zawsze zostaniemy tłem dla świata. My prowadzimy badania li tylko dla uzyskania IF, współczynnika h czy pozytywnej oceny władz uczelni warunkującej dalsze zatrudnienie.
Taka sytuacja prowadzi donikąd, zwiększa frustrację naukowców wciąż jeszcze wierzących, że ich praca ma jakiś głębszy sens. Trwa odwrót od nauki, młodzi ludzie wybierają inne drogi kariery zawodowej. Efekty widzimy już dziś, a jutro – bez podjęcia prawdziwych reform - może być tylko gorzej.

Wieści z Ministerstwa

BIULETYN MNiSW 19 września 2014

Prof. Lena Kolarska-Bobińska ministrem nauki i szkolnictwa wyższego w rządzie Ewy Kopacz Ewa Kopacz przedstawiła w piątek, 19 września, skład swojego nowego rządu. W poniedziałek przysięgę od nowej premier i ministrów odbierze prezydent Bronisław Komorowski. Prof. Lena Kolarska-Bobińska, która od grudnia 2013 roku pełni funkcję ministra nauki i szkolnictwa wyższego, w dalszym ciągu będzie kierować resortem nauki. – W ciągu ostatnich miesięcy udało się zrealizować wiele ważnych zadań – mówi prof. Lena Kolarska-Bobińska. – Od 1 października wchodzi w życie nowe prawo o szkolnictwie wyższym, trzeba je wdrożyć. Znacznie wzrosną od przyszłego roku budżetowe nakłady na naukę. W tej sytuacji trzeba postawić na jakość, dlatego zmieniamy też sposób finansowania jednostek naukowych, który będzie oparty na ocenach. Polscy przedsiębiorcy coraz bardziej zdają sobie sprawę z tego, że inwestowanie w naukę i innowacyjność po prostu się opłaca. Przed nami jednak jeszcze wiele wyzwań. Innowacje oparte na nauce to wielka szansa dla Polski. Dlatego będę przekonywać innych ministrów do wspólnych działań. Jednych z moich priorytetów będzie też umiędzynarodowienie polskich uczelni. W Polsce jest coraz więcej studentów z zagranicy, ale na tle innych państw jest ich wciąż za mało. Jest na świecie wiele przykładów, że umiędzynarodowiony system szkolnictwa wyższego może być silną gałęzią gospodarki– dodaje minister nauki.

Zajęcia przygotowujące studentów do wyzwań rynku pracy ruszą na 39 polskich uczelniach Startuje rządowy Program Rozwoju Kompetencji. Studenci będą się uczyć m.in. przedsiębiorczości, zarządzania czasem, efektywnej komunikacji i skutecznego rozwiązywania problemów. Do 2020 roku na kształcenie takich kompetencji na studiach rząd przeznaczy ponad miliard złotych. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego stworzyło Program Rozwoju Kompetencji, by wzmocnić szanse studentów i absolwentów rynku pracy. – Pracodawcy podkreślają, że absolwenci naszych uczelni mają szeroką wiedzę teoretyczną, ale brakuje im kreatywności, umiejętności analitycznych czy komunikacyjnych. A to utrudnia budowanie swojej kariery i osiąganie zawodowych sukcesów. Program Rozwoju Kompetencji pomoże to zmienić – powiedziała minister nauki i szkolnictwa wyższego prof. Lena Kolarska-Bobińska. – Program ma też wspierać nowoczesne metody nauczania, interdyscyplinarność studiów czy wykorzystanie nowych technologii w edukacji – dodaje minister. Zajęcia doskonalące umiejętności praktyczne i kompetencje interpersonalne pojawią się na początek w wyłonionych w konkursie 39 szkołach wyższych: 21 publicznych i 18 niepublicznych.

Ćwierć miliarda złotych do zdobycia w konkursach Narodowego Centrum Nauki Narodowe Centrum Nauki ogłosiło pięć konkursów, w których polscy naukowcy mogą zdobyć w sumie ćwierć miliarda złotych na badania podstawowe.  10 milionów złotych to pula konkursu BEETHOVEN na polsko-niemieckie projekty badawcze. 240 milionów złotych otrzymają naukowcy starający się  o finansowanie badań w konkursach OPUS 8, PRELUDIUM 8 i SONATA 8.

Silna reprezentacja polskich uczelni na konferencji EAIE w Pradze Prawie 250 debat, paneli, warsztatów i sesji networkingowych poświęconych globalnym wyzwaniom stojącym przed szkolnictwem wyższym – od 16 do 19 września Praga była gospodarzem konferencji EAIE (European Association for International Education), największego europejskiego spotkania ekspertów w dziedzinie szkolnictwa wyższego. Tematem przewodnim 26. edycji był międzynarodowy wymiar zmian, do jakich doszło w ostatnim ćwierćwieczu w europejskich systemach edukacji. Wśród 5 tysięcy gości z blisko 100 państw znalazła się też delegacja z Polski, która zaprezentowała stoisko narodowe zorganizowane przez MNiSW i Fundację Rozwoju Systemu Edukacji we współpracy z Konferencją Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Udział MNiSW w tym wydarzeniu to efekt realizowanej od 2012 roku kampanii „Ready, Study, Go! Poland” wspierającej umiędzynarodowienie polskich uczelni.

Dla innowacyjności Politechniki Warszawskiej, Warszawy i Mazowsza W Warszawie powstanie ośrodek badawczy – Centrum Zarządzania Innowacjami i Transferem Technologii Politechniki Warszawskiej (CZIiTT PW). 17 września wmurowano akt erekcyjny pod jego budowę. Pod dokumentem podpisał się m.in. dr hab. Jacek Guliński, podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Centrum ma być najważniejszym na Mazowszu ośrodkiem badawczym odpowiedzialnym m.in. za prowadzenie prac badawczo-rozwojowych (B+R), transfer technologii, współpracę z biznesem, zarządzanie technologiami oraz działania edukacyjne. Będzie współpracować z Centrum Innowacji przy ulicy Filtrowej w Warszawie - instytucje mają działać w ramach Warszawskiej Przestrzeni Technologicznej.

Chemia – nadzieje i marzenia Od 14 do 18 września Częstochowa była gospodarzem 57. Zjazdu Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Spotkanie odbywało się w 95. rocznicę istnienia Polskiego Towarzystwa Chemicznego (PTCh). Motto zjazdu brzmiało: „Chemia – nadzieje i marzenia”. Gościem specjalnym był profesor Ei-ichi Negishi, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii z 2010 r. 16 września, podczas dyskusji panelowej dotyczącej Programu Horyzont 2020, dr hab. Jacek Guliński, podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, poinformował o możliwościach finansowania badań naukowych z tego programu, m.in. o planowanym i realizowanym obecnie wsparciu dla jego uczestników.

33. Seminarium naukowe rzeczników patentowych szkół wyższych Zagadnienia związane z efektywnym zarządzaniem własnością intelektualną w placówkach naukowych, m.in. transfer technologii, ochrona wyników badań naukowych, ochrona patentowa i prawo autorskie, były tematem 33. Seminarium naukowego rzeczników patentowych szkół wyższych. Spotkanie odbyło się 15-19 września w Cedzynie. Drugiego dnia obrad, wiceminister Jacek Guliński poprowadził sesję „Zagadnienia transferu technologii i zarządzania prawami własności intelektualnej po nowelizacji przepisów dotyczących nauki i szkolnictwa wyższego”.

Wizyta wiceministra nauki w Świerku Prof. Włodzisław Duch, podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, spotkał się 16 września z przedstawicielami Narodowego Centrum Badań Jądrowych (NCBJ) w Świerku. Rozmawiał o najważniejszych realizowanych i planowanych projektach badawczych Instytutu. Uczestnicy spotkania omówili projekt „Centrum Informatyczne Świerk” (CIŚ), w ramach którego powstaje jedna z największych instalacji obliczeniowych w Polsce. Dyskutowali też o planach wykorzystania potencjału CIŚ do stworzenia centrum „Advance Solutions for Complexity” oferującego przemysłowi i administracji państwowej nowoczesne usługi informatyczne.

Największy kompleks laboratoryjny dla firm w Wielkopolsce 12 września w Poznańskim Parku Naukowo-Technologicznym Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza został oficjalnie otwarty Zespół Inkubatorów Wysokich Technologii. Wstęgę przeciął mechanizm działający na zasadzie domina. Uruchomili go m.in. sekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego prof. Marek Ratajczak, rektor Uniwersytetu Adama Mickiewicza prof. dr hab. Bronisław Marciniak, podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Iwona Wendel oraz prezydent Poznania Ryszard Grobelny. Zespół Inkubatorów Wysokich Technologii (ZIWT) to najnowocześniejsza, laboratoryjno-biurowa część Poznańskiego Parku Naukowo-Technologicznego. Jako jedyny w Wielkopolsce został zaprojektowany dla małych i średnich innowacyjnych firm.

USA docenia polski system akredytacji uczelni medycznych 4 września 2014 r. w Waszyngtonie odbyło się spotkanie National Commitee on Foreign Medical Education and Accreditation (NCFMEA), podczas którego amerykański komitet ds. zagranicznych uczelni medycznych docenił polskie medyczne szkoły wyższe za spełnianie najwyższych standardów i podtrzymał – do jesieni 2017 roku – pozytywną ocenę poziomu i warunków kształcenia uzyskaną przez nie w roku 2011. Docenił tym samym kompetencje krajowych organizacji czuwających nad jakością kształcenia – Polskiej Komisji Akredytacyjnej (PKA), a poprzednio Komisji Akredytacyjnej Akademickich Uczelni Medycznych (KAAUM). Dzięki decyzji amerykańskiego komitetu studenci z USA będą mogli studiować na naszych uczelniach, ubiegać się o dofinansowanie nauki z federalnego programu kredytowego, a po zakończeniu edukacji przystąpić do państwowego egzaminu lekarskiego w Stanach Zjednoczonych na takich samych zasadach jak osoby kończące studia na uczelniach amerykańskich. W spotkaniu Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego reprezentował podsekretarz stanu dr hab. Jacek Guliński.

Szwajcaria częściowo stowarzyszona z programem Horyzont 2020 Po podpisaniu umowy stowarzyszeniowej dotyczącej części programu Horyzont 2020 Szwajcaria od 15 września 2014 r. ma status kraju stowarzyszonego w obszarach: doskonała baza naukowa (pierwszy filar), czyli Europejska Rada ds. Badań Naukowych, przyszłe i powstające technologie (FET), infrastruktury badawcze oraz działania Marii Skłodowskiej-Curie; działania z zakresu upowszechniania doskonałości i zapewnienia szerszego uczestnictwa; program EURATOM; działania z zakresu European Joint Undertaking for ITER i Development of Fusion for Energy for 2014- 2020. Oznacza to, że szwajcarskie instytucje mogą brać udział w konkursach w wymienionych wyżej obszarach na tych samych zasadach, co instytucje z krajów stowarzyszonych z programem Horyzont 2020.

Działania Marii Skłodowskiej-Curie – konferencja podczas włoskiej prezydencji 18-19 listopada w Trydencie (Włochy) odbędzie się międzynarodowa konferencja poświęcona działaniom Marii Skłodowskiej-Curie – grantom finansującym badania i rozwój kariery naukowców. Organizatorem konferencji „Promoting talents, spreading excellence” jest włoskie Ministerstwo Edukacji, Uniwersytetów i Badań we współpracy z Prowincją Trydent w ramach włoskiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Rejestracja trwa do 26 września.

Konkurs na dyrektora Bio-based Industries Joint Undertaking Krajowy Punkt Kontaktowy Programów Badawczych UE informuje, że w ramach nowo powstałego partnerstwa publiczno-prywatnego w obszarze bioprzemysłu został ogłoszony konkurs na dyrektoraBio-based Industries Joint Undertaking (BBI JU). Zgodnie z treścią ogłoszenia Executive Director będzie odpowiedzialny m.in. za zarządzanie wspólną inicjatywą technologiczną BBI oraz za jej wdrożenie i wykorzystanie budżetu. Zgłoszenia można przesyłać do 3 października br.

Relacja z Houston

W ostatnich dniach brałem udział w obradach corocznego kongresu ASBMR (American Society of Bone and Mineral Research) w Houston. To było jak zwykle świetne spotkanie naukowe dla badaczy szeroko rozumianego metabolizmu kostnego. Nie będę oczywiście wchodził w szczegóły; niemniej mam pewne spostrzeżenia ogólnej natury.

Jedna z sesji dotyczyła zalecanych zasad publikowania (oryginalny tytuł tej sesji: Publications workshop: improve your chances of getting published). W sesji brała udział redaktor naczelna wiodącego pisma w dziedzinie badań metabolizmu kostnego Journal of Bone and Mineral Research Juliet Compston z Wielkiej Brytanii oraz osoby z wydawnictwa Wiley. Przedstawiono szereg sugestii i informacji dotyczących publikowania w tym piśmie. Sądzę, że te uwagi śmiało mogą być uogólnione na cały proces tworzenia prac naukowych. Końcowym efektem prawidłowego cyklu pracy badawczej jest publikacja w recenzowanym piśmie medycznym. Bez tego ostatniego kroku nawet najbardziej wartościowe wyniki badań nie zostaną dostrzeżone. Uważam, że w całym cyklu badawczym ten etap jest najtrudniejszy, a umiejętność „sprzedaży” własnych dokonań jest zbyt mała. Juliet Compston zwróciła uwagę na szereg elementów warunkujących sukces: dobry, atrakcyjnie brzmiący tytuł, właściwie dobrane słowa kluczowe, zwięzły, treściwy abstrakt, precyzyjny język stosowany w pracy, czytelny opis celu, materiału, metod oraz wyników pracy to podstawowe elementy, jakie muszą być spełnione. Te umiejętności nie przechodzą same, powinny być jednym z podstawowych części przegotowania do pracy badawczej. Sądzę, że takiego przygotowania większość polskich naukowców nie posiada, a nauka na własnych błędach może zniechęcić wielu autorów. Nie wystarczy nawet najlepszy pomysł, dobrze przeprowadzony eksperyment i odpowiednia analiza statystyczna. To wszystko razem trzeba zebrać w zgrabny, atrakcyjny tekst. W innym razie – a tak się z pewnością często dzieje – praca wielu osób nie jest właściwie wykorzystana.

 

 

 

 

Przesłanie bloga

Do ostatniego tekstu nadeszły 3 komentarze Czytelników, dwa przedstawiam poniżej.

Mają pewien wspólny mianownik, gdyż sugerują potrzebę ujawnienia personaliów profesora, który reklamuje swe usługi w sposób niegodny statusu zawodu lekarza. Takie uwagi komentujących są niezgodne z przyjętą zasadą bloga by przedstawiać zjawiska, także te patologiczne, a nie osoby za nimi stające.

Do ścigania patologii i nieprawidłowości są powołane odpowiednie instytucje, w tym opisanym przypadku organy samorządu lekarskiego.

Nie mam ambicji przejmowania ich kompetencji, jestem niezależnym obserwatorem, a nie sędzią.

Anonimowy pisze...

A ja myślę, że należało zrobić zdjęcie i nawet jeżeli nie wrzucać tutaj, to przekazać komu trzeba

5 września 2014 08:55

Anonimowy pisze...

Ha, a ja wiem, a nie powiem. Panie Profesorze, tak się bawią dzieci. Albo Pan pisze całość informacji, albo wcale. Pozdrawiam,

6 września 2014 22:24

Wakacyjne reminiscencje

Wakacje za nami, niebawem zacznie się nowy rok akademicki. Dzisiaj, niejako na przełomie czasu odpoczynku i pracy chciałbym napisać parę zdań o pewnej obserwacji poczynionej w czasie podróży po Polsce. Wracając do domu dostrzegłem informacje o konsultacjach pewnego znanego profesora. Nie byłoby w tym pewnie nic specjalnego gdyby nie fakt, iż to ogłoszenie zamieszczono na tablicy o wymiarach rzędu 2x2 m, postawionej na skraju ruchliwej drogi, typowej dla reklam np. biur podróży, filmów czy jakiejkolwiek innej działalności komercyjnej. Regulacje samorządu lekarskiego w kwestii jak powinny wyglądać tablice informujące o pracy gabinetów lekarskich są czytelne. Określona jest ich treść oraz wielkość. Takie zasady mają jednoznacznie odróżniać naszą pracę od działalności w innych dziedzinach. Lekarz to nie obwoźny sprzedawca jakichś niezbyt określonych dóbr, które można reklamować w dowolny sposób np. na wzór proszków do prania.

Opisany przykład demonstruje jak można obniżać rangę zawodu lekarza, a że dotyczy to luminarza medycyny, znanego profesora sprawa nabiera dodatkowego znaczenia.

O patriotyzmie

Wczorajszy dzień był wyjątkowy; skupienie społecznej na 70-tej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego było ogromne. Każdy, kto obserwował zamarłe ulice Warszawy o godzinie 17 musiał być dogłębnie poruszony. Odwaga i poświęcenie powstańców dla spraw Polski było niepodważalne. Gdy dziś słuchamy ich wypowiedzi słowo „patriotyzm” nabiera innej wagi. Nie jest tylko jakimś niezbyt precyzyjnym określeniem postawy człowieka tylko bardzo konkretnym wyrazem miłości do Ojczyzny. Podziwiamy tych sędziwych ludzi; dla mnie najbardziej zdumiewa ich absolutna zgoda co do sensu Powstania, ich przekonanie i słuszności wybuchu Powstania. Hekatomba ofiar nie zachwiała ich wiarą w sens tej nierównej walki.

Wczorajsze wydarzenia skłoniły mnie do zastanowienia się nad współczesnym sensem patriotyzmu. Dziś dla nas Polaków w czasach pokoju na szczęście nie ma on tak dramatycznego wymiaru.

Jak powinna się wyrażać postawa polskiego patrioty?

Na czym ma ona polegać?

Czy naszą codzienną postawą i pracą możemy w jakimś sensie demonstrować patriotyzm?

Czy postawa patriotyczna pozostaje w sprzeczności z wartościami uniwersalnymi w globalnym świecie?

Nawet w czasie wakacji, gdy czas płynie inaczej warto się chwilę zatrzymać i zastanowić na tymi fundamentalnymi pytaniami.

Podwyżki w SUM

NSZZ „Solidarność” SUM w Katowicach Sosnowiec, 14.07.2014 r.
Podwyżki wynagrodzeń pracowników SUM w 2014 r.
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach pismem Ministra Zdrowia z dnia 28 maja 2014 roku otrzymał środki w wysokości 13 550 249 zł /porównywalne do roku ubiegłego/ przeznaczone na podwyżki wynagrodzeń od dnia 1 stycznia 2014 rok dla pracowników naszej Uczelni, informację tę nasza uczelnia otrzymała dnia 6 czerwca 2014 roku.
W okresie dwóch tygodni służby ekonomiczne Uczelni opracowały pełną dokumentację niezbędną do dokonania podziału środków na podwyżki wynagrodzeń przyznane decyzją Ministra Zdrowia. 25 czerwca 2014 roku Senat SUM podjął uchwałę zatwierdzającą plan rzeczowo-finansowy SUM, w której zostały ujęte środki na podwyżki wynagrodzeń. 27 czerwca 2014 roku związki zawodowe działające w naszej uczelni otrzymały pismo od JM Rektora, w którym pracodawca zawarł informacje dotyczące:
wysokości otrzymanych środków na podwyżki, propozycje ich podziału, tabele zawierające poszczególne grupy pracownicze i stanowiska,
Pismo uwzględniało podział środków na wynagrodzenia osobowe i odliczenia na składki ZUS.
Związki zawodowe w ciągu jednego tygodnia, po odbyciu wewnętrznych spotkań oraz spotkania wspólnego, ustaliły wspólne stanowisko związkowe w sprawie podwyżek i uzgodniły spotkanie z władzami uczelni na dzień 8 lipca 2014r. Porozumienie płacowe zostało uzgodnione w dniu 8 lipca 2014 roku, a opracowany na tej podstawie dokument został podpisany przez strony 11 lipca 2014 roku.
Wypłata podwyżek wraz z pochodnymi /premia, wysługa lat/ z wyrównaniem od 1 stycznia 2014 roku, odbędzie się 31 sierpnia 2014 roku, dla pracowników niebędących nauczycielami i 1 września 2014 roku dla nauczycieli /w tym samym czasie co w roku ubiegłym/.
Dział Kadr przygotowuje porozumienia zmieniające do umowy o pracę, które muszą otrzymać wszyscy pracownicy SUM.
Wyrównaniem będą również objęci pracownicy, którzy po 1 stycznia 2014 roku odeszli na emerytury.
III etap podwyżek nastąpi w roku 2015.
Danuta Jarosz – przewodnicząca KZ NSZZ „S”





NSZZ „Solidarność” SUM w Katowicach Sosnowiec 14.07.14 r.

Podział dotacji na podwyżki wynagrodzeń dla pracowników SUM

Grupa pracowników	Podwyżka wynagrodzenia zasadniczego w zł
Profesor zwyczajny	355,00
Profesor nadzwyczajny	340,00
Profesor SUM	335,00
Adiunkt habilitowany	330,00
Adiunkt	325,00
Starszy wykładowca ze stopniem dr	320,00
Starszy wykładowca	235,00
Asystent ze stopniem dr	220,00
Asystent	201,00
Wykładowca ze stopniem dr	208,00
Wykładowca bez stopnia dr	170,00
Lektor	205,00
Instruktor	170,00
Administracja	245,00
Pracownicy naukowo-techniczni	245,00
Biblioteka	245,00
Robotnicy	172,00
Obsługa	137,00
DS-y Administracja	245,00
DS-y Obsługa	137,00

Danuta Jarosz – Przewodnicząca NSZZ „S”

Horyzont 2020?

Wakacje „za pasem” i wcześniej sygnalizowałem czas wakacji także na blogu. Ale jest ważna sprawa, wymagająca krótkiego omówienia. Załączam pismo Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Prof. Lena Kolarska-Bobińska oraz apel dotyczący programu Horyzont 2020. Zachęcam do przeczytania tych dokumentów.

Pozornie sprawa jest prosta i oczywista; jest ogromna szansa na pozyskanie środków na badania. Należy poprzeć wszelkie działania dla wsparcia nauki, ale – w mojej opinii – mamy do czynienia raczej z koncertem życzeń niż konkretnymi działaniami. Nauka nie jest oderwana od rzeczywistości, by mogła wpisać się w rozwój kraju należy spełnić szereg warunków, np. dotyczących systemu prawnego, podatkowego czy prowadzenia działalności biznesowej. W Polsce nie istnieje pojęcie „zawód naukowiec”, mimo hucznie obchodzonej rocznicy 25 lat wolności, minione ćwierćwiecze nie było dobrym okresem dla polskiej nauki i polskich szkół wyższych.

Apele nie zastąpią realnych działań, a te, nawet, jeśli uda się stworzyć szeroki, ponadpartyjny i sięgający po zupełnie nowe instrumenty program, jego efekty zobaczymy dopiero po latach.

Ważna inicjatywa społeczna

List do Premiera: POWRÓT DO POLSKI - List z poparciem dla naszych Rodaków

Próba podsumowania

Koniec roku akademickiego, już „tylko” końcówka sesji i zaczną się wakacje.
Czas na podsumowania. Nie jest łatwo w krótkim tekście opisać wydarzenia długich miesięcy. Ale spróbuję zastanowić się, jakie zdarzenia roku akademickiego 2013/2014 były – w mojej ocenie – najważniejsze.
Uczelnia wyższa powinna być miejscem otwartej dyskusji, stanowiącej podstawę rozwoju. Do rozmowy rozumianej, jako wymianę poglądów zawsze jest potrzebnych wielu rozmówców. W uczelni można ich generalnie podzielić na tych z kręgu władz oraz z szeregu pracowników. Trzecią grupę, jaka musi brać udział w dyskusji o uczelni stanowią studenci. Aby dyskusja wiodła do konstruktywnych wniosków niezbędna jest otwartość, dobra wola i chęć rozmowy wyrażana przez wszystkich potencjalnie zainteresowanych.
Niestety, miniony rok nie był rokiem dialogu, dyskusji w naszej uczelni. Przykładem arbitralnego stanowiska władz był konflikt z końca roku 2013 dotyczący ukarania całego roku za wykroczenie jednego studenta, co miało miejsce w Katedrze Biochemii w Zabrzu. Zamiast dialogu był dyktat. Innym przykładem jest brak dyskusji o zasadach prowadzenia badań naukowych w uczelni. Mój list otwarty skierowany nie dał żadnego efektu w postaci wzniecenia dyskusji, nie licząc tej na blogu. Powołanie Pełnomocnika Rektora ds. Innowacji i apele o pisanie grantów nie zastąpią dyskusji.
Ale nie można zrzucać odpowiedzialności za wszystko na władze uczelni. Do dialogu trzeba kilku stron. Pracownicy nie kwapią się do zabierania głosu, studenci milczą. Dominuje bierność i apatia.
Ta sytuacja w żaden sposób nie odpowiada atmosferze, jaka powinna panować w uniwersytecie. Przyczyn tego stanu rzeczy jest z pewnością wiele, trudno jest je trafnie i lapidarnie opisać. Dwie kadencje Pani Rektor E. Małeckiej-Tendery skutecznie przyczyniły się do atrofii dyskusji, choć trzeba przyznać, że wówczas raz do roku wiosną zbierały się rady wydziału by dyskutować o sprawach uczelni. Ale były to spotkania przypominające raczej wiece propagandy sukcesu niż fora otwartej dyskusji. Pod pozorem zaproszenia do wymiany poglądów prawdziwa dyskusja była spychana na margines.
Nowy Rektor, pełniący swą funkcję od dwóch lat wybrał nową formę komunikowania się ze społecznością akademicką wydając co miesiąc Newsletter. To nowa jakość, nowy sposób przekazywania informacji, ale niestety jest to komunikacja jednokierunkowa: od władzy do nas, pracowników.
Nie wykorzystujemy odwrotnej ścieżki, brak jest komunikacji pracownik-władza.
A może po prostu już jej nie potrzebujemy? Obserwując różne sytuacje czasem można odnieść wrażenie, że szeregowego pracownika nic (lub prawie nic) nie interesuje. Nikt lub prawie nikt nie wypowiada własnego zdania. Czyżby nikt nie miał własnych poglądów? W to nie wierzę. Bardziej prawdopodobna wydaje mi się teza, iż pracownicy żyją własnym życiem, bez wiary w możliwość wprowadzenia rzeczywistych zmian. A władza, nawet gdyby chciała (czy chce pozostaje otwartą kwestią) wprowadzić jakieś zmiany i tak natrafi na mur obojętności i braku wiary w lepszą przyszłość.
I tak koło się zamyka, jak wyjść z tego kręgu niemocy?!
PS. W okresie wakacji w zasadzie nie planuję pisania nowych tekstów, ale w razie jakichś nadzwyczajnych wydarzeń blog jest oczywiście otwarty. Komentarze będę oczywiście zamieszczał. Dziękuję za aktywność Czytelników w mijającym roku akademickim i życzę udanych wakacji.